Naypyidaw en Hpa-An

Om 03:00 uur ’s nachts komen we zonder bed bugs aan in het vreemde Naypyidaw. We hebben misschien een uurtje kunnen slapen in de luxe bussen (geen grap, sommige bussen zijn mega luxe hier). Op het busstation pakken we meteen een taxi naar het hotel waar we gelukkig meteen mogen inchecken. We hebben pas voor de volgende dag geboekt, maar het is geen probleem en we mogen de kamer al in. Ook kunnen we die ochtend meteen al gebruik maken van het ontbijt. Heel fijn. Het terrein is mega groot en we worden met een golf karretje naar onze kamer gebracht. Mega groot en bijna helemaal verlaten. Ik gok dat er ongeveer 5 andere mensen waren in een complex met honderden kamers. Als we onze kamer binnen lopen zien we meteen dat er geen badkamer in de kamer is. Dat is vreemd, er stond toch echt dat we een privé badkamer hadden. Privé was het toch ook wel zeker, maar iedereen had zijn eigen wc en douche op de gang. De deuren stonden netjes met kamernummers aangegeven en konden allemaal op slot. Ik heb nog nooit zoiets gezien. 

We pakken nog een paar uurtjes slaap en gaan dan richting het ontbijt, om 10 uur is het al bloedheet en in no time zijn we helemaal bezweet, de ontbijtzaal is ook echt een pittig stukje lopen.  In de ontbijtzaal zijn nog 3 andere mensen aanwezig, waaronder 2 Nederlanders. We zijn ook overal te vinden. We kletsen gezellig wat en huren na het ontbijt samen met Gijs een scooter om die dag de vreemde stad te verkennen. Wij verblijven in hotel zone 1 (2 bestaat ook al) en meteen als we de poort van het hotel uitrijden zien we mega veel andere grote en luxe hotels. We rijden om een 5 baansweg die op een enkele auto na geheel verlaten is net als de hotels. Het meest bizarre van alles is dat ze nog steeds aan het bij bouwen zijn, dat terwijl er niemand is. De overheid heeft een paar jaar geleden besloten dat Naypyidaw de nieuwe hoofdstad moet zijn en zijn het gaan opbouwen als een grote belangrijke internationale hoofdstad. Geen van de Birmese wil hier wonen omdat het van de overheid is en alles daarnaast ook nog duurder. Je hebt nu dus een mega grote stad, helemaal verlaten. Wijken met villa’s waar niemand woont. De grootste snelweg die wij hebben gezien had 10 banen, iedere kant op met slechts 2 auto’s. Omdat er naast rond toeren verder niet heel veel te beleven is, gaan we de belangrijkste toeristische trekpleister bezoeken: het fonteinen park. In het park blijken wij echter een grotere attractie te zijn dan de fonteinen. Iedereen wil met ons op de foto. Na foto nummer 100 weten we te ontkomen en gaan naar het andere kant van het park toe. De meeste fonteinen hebben niet genoeg water en zie je de buizen lopen, het begint al een beetje te vervallen. Uiteindelijk zien we 2 mooie fonteinen die op watervallen lijken en gaan we na nog een stuk of 20 foto’s van ons weer naar buiten. Het is een leuke plek om te ontspannen in een park, maar voor de fonteinen hoef je het niet te doen. We besluiten om die avond toch maar weer de nachtbus verder te pakken. Nog een hele dag hier lijkt ons niet nodig, het is bloedheet, zelfs op de scooter.

De nachtbus vertrekt vandaag al om 18:30 uur en zoals we gewend zijn in Myanmar vertrekt deze ook echt stipt op tijd. We hebben daarvoor nog even snel allerlei lekkers op de markt gehaald en gaan goed voorbereid om pad. Ons hotel in Hpa-an is geboekt en we hopen daar vannacht weer te kunnen inchecken als we aankomen. Op maps.me is het ongeveer 7 uur rijden, dus gingen we uit van ongeveer 10 uur. We hebben dit keer geen luxe VIP bus, maar een local bus. Nog steeds prima te doen dachten we. We zijn de enige toeristen en op onze tickets staat in plaats van onze naam: Foregnier + 1. Wel moeten we een kopie van onze paspoorten inleveren. De rit is weer heel apart. We stoppen om de 30 minuten bij een halte en tot 01:00 uur wordt er keiharde lokale muziek afgespeeld. Het ritme is ver te zoeken, de combinaties van instrumenten zijn interessant en ze zingen heel hoog en soms in de maat. Onze eigen muziek kunnen we nauwelijks horen. Om 01:00 uur wordt de muziek ingeruild door harde Birmeese gebeden met mooie tingels op de achtergrond. Dit in combinatie met de stoelen hebben we 0 uur geslapen. Gebroken komen we om 06:00 uur aan in Hpa-An om erachter te komen dat ons hotel niet in Hpa-An ligt, maar 1,5 uur verder in een andere stad. Bedankt Agoda. We checken in bij Soe’s brothers, waar onze kamer om een uurtje of 09:00 uur klaar zal zijn. Samen gaan we nog even de straat in om ontbijt te scoren. Voor slapen is het daarna echt te warm geworden, dus huren we een scooter, rijden wat rond en gaan we vandaag chillen bij een tentje met fruit shakes in de schaduw. Even rustig aan vandaag.     

Gisteravond in bed hebben we toch besloten vandaag Mount Zewkabin te beklimmen. We staan redelijk bijtijds op om aan de ergste hitte te ontsnappen en vertrekken na ons curry ontbijt op de scooter. Na 50 minuten zoeken vinden we eindelijk de plek waar we omhoog kunnen klimmen. De zon is inmiddels al iets hoger gaan staan en de klim is heel pittig, 3781 treden en dan zijn de stukken zonder treden nog niet eens meegeteld, het is vandaag ongeveer 45 graden. In mijn hele leven heb ik nog nooit zo veel gezweet als vandaag. Alsof we meededen aan het nationaal kampioenschap zweten. Na 1 uur en 13 minuten door bikkelen (we hebben hem geklokt) komen we aan op de top in een recordtijd. Moe en voldaan zitten we eerst een half uurtje bovenaan de trap in de schaduw. Sean maakt een foto van me om aan me te laten zien hoe rood en verhit mijn hoofd is. Hij heeft me nog nooit eerder zo gezien met hitte vlekken en al. Nadat we afgekoeld zijn kunnen we gaan genieten van het uitzicht. Op de top hebben ze een klooster gebouwd, waar we een lekker hapje kunnen eten en drinken. Ondertussen worden we goed vermaakt door de apen die hier rond lopen. Het is heerlijk genieten hier en we zouden nog wel een tijdje kunnen blijven zitten, maar voor het heetst van de dag willen we weer beneden zijn. Naar beneden gaat gemakkelijker dan naar boven, maar mag ook echt niet onderschat worden. Bij iedere stap trillen onze benen van inspanning en de temperatuur blijft maar stijgen. Na een paar korte stops onderweg zijn we eindelijk weer bendeden. We springen op de scooter om wat verkoeling te krijgen (al voelt de wind als een warme föhn) en gaan opzoek naar het natuurlijke zwembad waarover we andere mensen hebben gehoord. Na weer een prachtige tocht tussen de bergen door kunnen we het gelukkig vrij snel vinden. Ze hebben onderaan een kleine waterval een zwembad gebouwd. Veel mensen van de omgeving komen hier verkoeling zoeken. Met mijn shirt en omslagdoek ga ik het water in. Een bikini zit er hier wederom niet in, maar is vandaag helemaal niet erg. Zolang we maar even het water in kunnen om af te koelen. Echt heerlijk! Wat een cadeautje was dit weer na een intensieve ochtend. Na onze zwempartij gaan we lekker lunchen en terug naar het hotel om op te frissen en dan snel weer door. Om ongeveer 18:00 uur vliegen namelijk alle vleermuizen uit bij een van de grotten. De tocht erheen is wederom prachtig. Aangekomen bij de grot zoeken we een mooie plekje uit als ik ineens mijn naam hoor. Zie ik Floris ineens daar zitten die ik nog ken uit Purmerend en Amsterdam. Hoe klein kan de wereld zijn. We kletsen gezellig wat bij en zien dan de vleermuizen naar buiten komen. In het begin lastig te zien, maar met de schemer worden ze steeds duidelijker en de stroom vleermuizen lijkt ook oneindig. We kijken meer dan een half uur naar duizenden vleermuizen die de grot verlaten. We maken een paar grappen dat ze aan de andere kant weer naar binnen komen vliegen en dan er hier weer uit, zoveel vleermuizen. Net voor het helemaal donker is gaan we terug naar de scooters en zoeken we het dorp weer op om een lekker hapje te eten. Van Sean moeten we een beetje opschieten, na 8 dagen zijn eindelijk de UFC wedstrijden gedownload en hij kan niet wachten om te gaan kijken. We halen wat biertjes en maken er op de hotelkamer een gezellige avond van. 

Vandaag reizen we per bus naar Yangon. We wilde niet al te vroeg op en hebben de bus van 10 uur geboekt richting Yangon. Het is een heerlijke local bus waarvan de airco het nauwelijks doet. Het is ook echt weer bloedheet vandaag. Gelukkig rijdt de bus goed door en komen we na 7,5 uur aan in ons hotel. Het hotel heeft echt een perfecte ligging dichtbij Chinatown waar je gezellig kunt eten en borrelen. We gaan nog even de stad in en maken het niet te laat, zo’n busreis maakt je redelijk gaar. 

We kunnen weer een dagje lekker uitslapen en genieten daarna van ons ontbijt op het dakterras (waar we binnen zitten vanwege de hitte). We doen rustig aan en gaan dan iets later de stad in. Yangon is verassend leuk en modern, maar nog niet overlopen met toeristen. De vrouwen kleden zicht hier ook iets schaarser dan in de rest van Myanmar, waar schouders en knieën vaak bedekt zijn. In de stad is het alleen wel extreem warm en we houden het buiten echt niet meer uit. Dan zit er maar 1ding op: de bioscoop. Voor EUR 2,50 hebben we de beste plaatsen in de bioscoop. We kunnen kiezen uit 2 engelse 3D films, Gods of Egypt en Zootopia. We gaan voor de eerste en slaan wat lekkers in op straat, watermeloen, zoete popcorn en water. Om de bioscoop in te gaan moet je eerst door een metaal detector die het volgens mij niet meer doet, maar goed, misschien gaat het om het idee? Alles ziet er verder redelijk goed uit hier. We kunnen meteen de bioscoopzaal in en krijgen daar meteen een klap van de kou, het is hier echt ijs en ijs koud. De airco moet wel op standje vries staan. Gelukkig heb ik mijn warme sjaal nog in de tas gestopt, hier kruipen we samen de hele film onder. Voordat de film begint dient iedereen wel nog eerst eer aan de vlag te bewijzen. Iedereen staat op om het volkslied te zingen naar de Birmeese vlag op het scherm. We doen uiteraard gezellig mee. Na de film zijn de eerste 10 minuten buiten erg aangenaam, we kunnen lekker opwarmen, om vervolgens meteen weer overhit te zijn. We besluiten voor een late lunch in China town te gaan en dan voor de tweede film Zootopia (met warmere kleding). Een lekker bioscoopdagje vandaag. Zootopia was ook echt weer een heerlijke Disney film. Hoe verzinnen ze het elke keer weer, ongelooflijk. Zo creatief die mensen. De film was dus erg leuk, maar Yangon hebben we niet helemaal kunnen ontdekken. :-)