Bagan

Nog net op tijd voor zonsondergang komen we aan in het prachtige Bagan. De Amerikaanse meid van de boot heet Kerry en samen met haar huren we nog snel 2 elektrische scooters en gaan we op pad om een tempel om te zoeken om de zonsondergang te bekijken. Elektrische scooters zijn trouwens echt fantastisch. Ze gaan niet harder dan 40 km per uur (mijn gemiddelde snelheid), maken nauwelijks geluid en geen vieze uitlaatgassen. Maar goed hoe leuk die scooters ook zijn, we zijn hier voor de tempel, we vinden het nog best lastig om snel een goede tempel te vinden. We willen niet naar een van de grote tempels met heel veel andere mensen, maar een mooie kleine die niemand anders gevonden heeft. Een pittige zoektocht als je maar een half uurtje hebt. We nemen uiteindelijk genoegen met een tempel waar een paar andere mensen op staan. Het uitzicht over de verschillende tempels is echt sprookjesachtig, wat een prachtig gezicht. Je ziet meteen wat Bagan zo bijzonder maakt. Foto’s zijn mooi, maar je moet het met je eigen ogen zien. Voldaan gaan we daarna terug naar de omgeving van ons hotel om daar een hapje te eten. Bagan is een stuk prijziger dan we gewend zijn, maar het restaurant dat we hebben uitgekozen (op aanraden van anderen) is nog te betalen en heeft ontzettend lekker eten, onder andere: AVOCADO! We bestellen een heerlijke avocado salade en Thais hoofdgerecht en weten dan al dat we  hier de volgende dag gaan terugkomen. Als bonus staat er bij de lunch gerechten een hamburger met kip en avocado. De aankomende dagen hoeven we hier niet meer over na te denken. 

Na een paar biertjes gaan we terug naar ons belachelijk luxe en veel te dure hotel. Het hotel is ook echt duurder dan we ons kunnen veroorloven, maar er was nauwelijks iets goedkopers te vinden. Met een online aanbieding betalen we EUR 45 per nacht (normaal EUR 80). In de lobby van het hotel boeken we dit nog snel bij Agoda. Gelukkig krijgen we er hiervoor wel een zwembad bij. Als geluk bij een ongeluk mogen we de eerste nacht ook in een van de suites met 2 slaapkamers overnachten. De enige kamer die nog beschikbaar was stonk ongelooflijk naar riool. Heel vies. We zijn heerlijk ontspannen, als na een heerlijke warme douche  ineens de deur van onze suite open gaat. Ik grijp nog net een handdoek en Sean loopt snel naar de deur om te kijken wat er aan de hand is. Kerry staat daar ineens met backpack en een hotelmedewerker in de kamer. Ze hebben hier de gewoonte kamer deuren gewoon open te maken, dit ondanks de waarschuwingen van Kerry dat het misschien beter is om eerst te kloppen. Bij het boeken van haar kamer (samen met ons in de lobby) heeft ze in onze haast per ongeluk de verkeerde datum geboekt en het hotel was voor die avond daarna volgeboekt. Ze moet aan het hotel 20 dollar extra betalen, maar mag dan gelukkig wel bij ons op de kamer komen slapen. Niets is erger dan ’s avonds op straat staan en niet weten waar je heen moet. We genieten samen nog even van de belachelijk grote kamer en gaan dan slapen. Om 05:00 uur gaat de wekker weer voor de zonsopkomst. Heerlijke tijden zo op vakantie. 

Om 05:30 uur zitten we dus alweer op de scooters naar de tempels. We hebben online wat tips gevonden van andere reizigers en met gids Sean kunnen we de tempel mooi op tijd vinden. We zijn nog als enige bij de tempel en klimmen een heel stuk omhoog voor het beste uitzicht. Na ons arriveren er nog wel een paar andere mensen, maar we mogen niet klagen. Met 10 andere een zonsopkomst bekijken is niet verkeerd, vergeleken met Angkor Wat. Zonsopkomst is eigenlijk nog mooier dan de zonsondergang. Magisch. Als het licht is gaan daarna de eerste luchtballonen omhoog. Ik had verwacht dat dit helemaal niet zou passen in het perfecte plaatje van de tempels, maar het tegenover gestelde is waar. Prachtig om te zien, je blijft er zelfs een extra uur nog voor zitten. Na de luchtballonen snel terug naar het hotel om daar lekker te ontbijten. Het ontbijt zal de aankomende tijd bestaan uit toast met ei of jam. Het enige andere alternatief is namelijk rijst…

De hele ochtend toeren we lekker rond en maken prachtige filmpjes met de go pro. ’s middags genieten we van een heerlijke lunch en gaan dan een paar uurtjes zwemmen, de ergste warmte even ontlopen. Het einde van de middag zoek je weer een mooie tempel op om de zonsondergang te bekijken en zo kom je eigenlijk heel goed de dag door. Met al het vroege opstaan zijn we ’s avonds wel heel moe en om 20:00 uur gaan we lekker naar het hotel toe om moeders nog even te bellen en lekker te slapen. Sean wil voor het slapen nog snel de filmpjes en foto’s op de computer zetten en dan zegt de camera in eens deleting all. Alles van de afgelopen dagen wordt gewist. Zo zonde er stond heel veel moois tussen. We balen flink, maar er is niets meer aan te doen. We hebben gelukkig nog een halve dag in Bagan (3 nachten werd te duur) en gaan dan nog een paar extra filmpjes maken.

Die nacht wordt Sean ziek van het eten en alles komt eruit (ja dat lekkere tentje). Hij voelt zich te slecht om die ochtend mee te gaan, dus ga ik alleen met Kerry op pad. We beseffen ons dat we de afgelopen dagen blind achter Sean zijn aangereden en de weg niet heel goed weten. Gelukkig weet zij het eerste gedeelte te vinden en ik het laatste stuk. We arriveren weer op tijd voor een prachtige zonsopkomst. Sean is later op de ochtend wel meer opgeknapt, maar besluit de rest van de dag toch bij het zwembad wat bij te slapen. Kerry en ik gaan de rest van de ochtend ook samen nog op pad en toeren heerlijk rond. Na een stuk of 30 tempels bekeken te hebben hoeven we ook niet zo nodig meer af te stappen en de tempel binnen te gaan, het is prachtig, maar in iedere tempel zie je dezelfde buddha. Rondscheuren op de scooter tussen alle prachtige tempels is dan veel leuker. De tempels van Bagan zijn ook helemaal niet te vergelijken met Angkor Wat. Het magische van Bagan is het uitzicht over de tempels, maar de tempels van Angkor Wat zijn zelf weer veel mooier en gedetailleerder. Ik had geen van beide willen missen. 

Die middag pakken wij om 16:00 uur de bus weer terug naar Mandalay. In de bus besluiten we al dat we de volgende dag niet om 04:00 uur de trein te pakken naar Hsipaw, maar het eerste stuk per taxi te doen en alleen de laatste 7 uur met de trein gaan (nog steeds een flinke tijd). Op deze manier hoeven we ‘pas’ om 07:00 uur te vertrekken. Dat voelt als uitslapen vergeleken met de afgelopen nachten. We hebben er weer zin in!