Moalboal

Om 16:30 uur vertrekken we per schip van Coron naar Manila. Het wordt een lange tocht, maar we hebben het goed voor elkaar in de toeristen klasse. Redelijk goede bedden en op het dek boven is het goed vertoeven met een biertje en zak chips. Je zou je bijna op een cruise schip wanen (bijna!). We zien een prachtige zonsondergang en kunnen daarna meteen in de rij aansluiten voor het eten. Iedereen krijgt een heerlijk bakje droge rijst met 2 mini stukjes kip. Goed, dat was dus het hele avond eten. Ik ben blij dat we in ieder geval nog uitgebreid geluncht hebben vanmiddag en samen met de chips komen we deze avond wel door. Tijdens het eten raken we nog in gesprek met een vreemde Duitser die hier sinds een paar jaar woont. De hints van de vele stiltes en geen weder vragen worden daarna niet opgemerkt, er zit dus niets anders op dan terug te keren naar onze bedden waar de beste man ons niet kan volgen. Om 20:00 uur liggen wij dus, met dank aan de Duitser, gezellig in bed.

Ons cruise schip komt netjes op tijd aan in de haven van Manila. We stappen de boot af en worden daarna meteen aan alle kanten belaagd door taxi chauffeurs. Wat een gekte! Ze schreeuwen, trekken aan onze armen en tassen. Met veel moeite komen we er uiteindelijk door en zoeken zelf iemand op om ons naar de luchthaven te brengen, snel weer weg uit deze drukke stad. De vlucht naar Cebu hadden we ruim gepland en we hebben dus een aantal uur door te komen op de luchthaven, we gaan van eettentjes, naar starbucks, naar illy coffee en mogen dan eindelijk het vliegtuig in. We blijven 1 nacht in Cebu om onze zaken op orde te krijgen, waaronder het verlengen van ons visum. Het enige waar we niet over hebben nagedacht is dat de immigratie dienst niet op zaterdag open is. Daar sta je dan voor een dichte deur. Op reis heb je totaal geen besef meer van dagen, dat wordt dus terug komen. Gelukkig is het ziekenhuis wel open en kunnen we nog wel snel even langs om Sean zijn oren te controleren. Al met al kost het ons nog allemaal best veel tijd en hebben we pas rond 16:30 uur weer door naar Moalboal met de bus. Tijdens deze busreis zijn we erachter gekomen dat voor het comfort zitruimte voor de billen toch belangrijker is dan beenruimte. In plaats van ons lepeltje lepeltje systeem gaan we vandaag voor de rits. De een naar voor, de andere naar achter zitten. 

In Moalboal hebben we een mooie ruime kamer kunnen bemachtigen en het gedeelte van de stad aan het strand voelt meteen goed aan. Klein en relaxt. Er is niet veel strand, maar we komen hier dan ook niet om te luieren, we zijn hier om een actieve canyoing tocht te doen in de omgeving. Na 1 dag luieren en niets doen kunnen we er weer tegenaan en boeken we een mooie tocht met een groep van 6 personen totaal en veel mooie beloftes dat als de groep groter wordt de gidsen ons opsplitsen en je niet teveel mensen ziet. De volgende ochtend vertrekken we uiteindelijk met een groep van 20 man. Van de beloftes komen niets terecht, maar het mag de pret toch niet drukken. We zijn echt met een hele leuke groep mensen en de omgeving is prachtig. Doordat je bij sommige sprongen ook moet wachten heb je ook veel meer tijd om van de omgeving te genieten.

De tocht gaat door een mooie rivier in een dal en je kijkt je ogen uit. Al vrij snel komen we bij de eerste sprong en mag ik het spits afbijten. Myrthe komt mij daarna meteen achterna en alles lijkt heel goed te gaan totdat ze met haar hoofd boven water komt. Bloed, met een mooi streepje loopt het naar beneden vanaf haar hoofd. In het water ziet het er erger uit dan het lijkt, maar ze heeft toch een flinke streep a la scarface op haar hoofd zitten. Tijdens de sprong heeft ze haar neus dicht gehouden, maar niet stevig genoeg waardoor haar duim omhoog schoof. Het doet geen pijn, maar zorgt wel de hele dag voor veel starende gezichten en vragen. Ze ziet er ook best een beetje eng uit :-p De sprongen worden intussen veel hoger en op die manier wordt je voorbereid voor de laatste sprong van 20 meter. Super spannend en leuk, maar Myrthe en ik landen met de hoogste sprong net verkeerd en plat op onze billen. Helemaal verdwaasd kom je boven. Waarom vonden we dit ook alweer een goed idee? Met redelijk wat pijn schuiven we daarna aan voor de lunch. Na de lunch kunnen we nog een keer springen, Sean weet me over te halen om nog een keer te gaan, met de boodschap, natuurlijk gaat het niet fout, je moet gewoon recht naar beneden springen. Dus daar gingen we weer. Sprong 2 ging nog slechter dan sprong 1 en ik kom nog platter op mijn billen en verdraai daarna mijn nek. Toch blijft het een top dag. De volgende dag kunnen we daar zittend in de bus nog 2,5 uur lang van nagenieten. 

We vertrekken van Moalboal al vroeg naar Cebu zodat we genoeg tijd hebben om vandaag echt onze visa te regelen. De hele procedure viel uiteindelijk heel erg mee. Binnen 1,5 uur stonden we weer buiten met de juiste stempels in onze paspoorten. Om de tijd te dooien zijn we daarna naar het winkelcentrum van Ayala gedaan. Super deluxe en modern met een goede starbucks voor de nodige frapucchino’s. Myrthe heeft daar lekker een paar uur kunnen lezen en Sean en ik zijn de winkels af gegaan. Na een paar maanden alleen maar marktje te zijn tegen gekomen waren we net 2 kleine kinderen in een speelgoed winkel. Helemaal enthousiast terwijl we normaal niet eens van shoppen houden. 

We besluiten hier in het winkelcentrum nog even goed te gaan eten voor we weer richting de nachtboot gaan. Voor het geval er weer alleen droge rijst op het menu staat. Een goed besluit, omdat er dit keer niet eens eten geserveerd werd. De tweede nachtboot is een stuk minder ‘luxe’, maar we hebben een bed en kunnen zo een goed aantal uur slapen. Vroeger dan gepland komen we aan op Surigao, hier stappen we over op een andere boot die ons in 2,5 uur naar de tropische eindbestemming Siargao brengt.