Palawan

Na 17 uur reizen komen we aan in Puerto Princesa, ongeveer 3 uur voor Myrthe hier aankomt. We hebben haar laten geloven dat wij pas veel later aankomen en gaan haar vandaag feestelijk ophalen van de luchthaven, helemaal in stijl met een mooi naam bordje en koud bier! De vlucht is al even geland, maar Myrthe nog nergens te zien. Missen kan je iemand hier niet, want de aankomsthal bestaat uit 1 hok. Als aller laatste komt ze dan verdwaasd aangelopen, ik roep een paar keer Miss en dan ziet ze ons lachend staan. Ze is heel erg verrast, super leuk! We proosten er meteen, een inmiddels lauw biertje op en lopen dan samen naar ons hotel toe. En hoe kan je beter de vakantie te beginnen dan met een duik in de zee? We huren een trycicle (brommer met aanhangend wagentje) en laten ons droppen bij een van de stranden. Prachtig uitzicht en mooi helder water. We bestellen nog een lekker biertje en gaan dan terug richting hotel wanneer de zon ondergaat. Aan de boulevard bestellen we ’s avonds een gril gerecht bij een van de vele tentjes, die allemaal hetzelfde serveren. Zonder bier, want die twee van vanmiddag hebben er redelijk ingehakt na de lange reis. Vandaag gaan we vroeg naar bed en hopen we morgen weer top fit te zijn voor Port Barton.

Om stipt 7 uur heeft onze gastvrouw al een heerlijk ontbijt voor ons klaar staan op de veranda van het hotel. We pakken daarna nog snel de laatste spullen en kunnen daarna meteen instappen in de minivan. Doordat we laat geboekt hadden, bevinden onze plaatsen zich helemaal achterin. Zelfs de benen van Myrthe en mij passen niet tussen de stoelen, kan je nagaan hoe Sean erbij zit. Bewegen gaat achterin knus in lepeltje lepeltje stijl, met z’n allen naar links of rechts. De overige passagiers zijn wel super gezellig en de hele weg kletst iedereen lekker met elkaar. Na 3,5 uur komen we gelukkig al aan in Port Barton, onze chauffeur had er heel veel zin in en reed lekker door. 

Aangekomen in Port Barton vinden we het meteen een fantastische plaats. Vrij rustig en nauwelijks verkeer, we kunnen lekker midden op de onverharde weg door het dorp heen wandelen (en zo hoort het). Omdat we vooraf niets geboekt hebben gaan we direct naar het strand toe om daar een leuk onderkomen te vinden. De eerste 5 blijken echter al vol te zitten en keus nummer 6 heeft nog 1 kleine kamer over, maar hier kunnen wel net aan 3 bedden in. De badkamer moeten we delen, maar dat overleven we ook wel weer. Het hotel ligt direct op het strand en daar zijn we heel blij mee. We accepteren deze laatste kamer en horen dan 5 minuten later de volgende gasten weggestuurd worden omdat er niets meer beschikbaar is, nog 5 minuten later komt er ineens een tropische regenbui voorbij en zijn wij nog blijer dat we de kamer hebben geaccepteerd. De regenbui is echt heel heftig, dus meteen de bikini’s aan en lekker in de regen rennen en de zee in.

Na de bui liggen we alweer snel lekker op het strand te verfikken, de enige andere activiteit voor vandaag is nog een biertje halen, ijs in een of ander donker vaag steegje en terug het strand op voor de mooie zonsondergang. Omdat er overdag hier geen stroom is en warm bier ronduit smerig, drinkt iedereen hier bier met ijs erin. Voor mij top, aangezien ik geen echte bierdrinker ben en van waterig bier hou (sorry bierliefhebbers!). 

De tweede dag hier doen we wederom niet veel. ’s Ochtends hebben we nog wel meegedaan aan het dril kamp van Sean (om straks fitter te zijn voor het surfen) en zijn we helemaal afgemat. Iedere burpee die Myrthe deed ging gepaard met een kwaad oog naar Sean en de vraag, hoe kon je ooit zeggen dat ik van burpee’s ga houden? We houden het toch 45 minuten vol en gaan daarna  weer over op, strand liggen, zwemmen en eten. Zo kom je een dag wel goed door. In de avond boeken we toch nog snel een eilanden/snorkel tour voor de volgende dag en gaan daarna lekker wat eten bij Gacayan. Een van de goedkoopste, maar beste restaurants van het dorp. 

Het is vandaag bijtijds op voor de boot tour en we hebben er zin in! Bounty witte stranden en mooie snorkel plekken. Na 20 minuten komen we meteen aan bij de eerste snorkel plek, super mooie vissen gespot en koraal dat lijkt op moderne kunst. Als dikke bonus zwem ik daarna nog tegen twee kwallen op (ik hou echt niet van kwallen!! Gelukkig raakte ik de bovenkant aan en voelde ik er niet veel van) Op de tweede snorkel plek hebben we nog meer geluk, we zien een grote schildpad en kunnen zelfs een heel stuk met hem meezwemmen. Prachtig om te zien hoe hij (of zij) met z’n hoofd boven water komt. De stranden die we daarna bezoeken zijn ook echt een plaatje. We hebben vandaag een geweldige dag gehad hier in het paradijs.

Na 3 dagen besluiten we toch verder te trekken naar El Nido. We horen gemengde verhalen over El Nido en willen het zelf gaan ontdekken. Na een busrit van 6 uur komen we aan op het warmste moment van de dag. Het hotel is ongeveer 1 km lopen, dus gaan we met de backpacks op pad. De app stuurt ons helemaal de verkeerde kant op, waardoor er nog een heerlijke km bij komt (bedankt tripadvisor). Bezweet komen we aan bij cliffside cottages en na een goede onderhandel sessie waarbij we 25 cent per nacht korting krijgen, kunnen we even bijkomen. De hutjes zijn erg leuk, met een ruime kamer, eigen badkamer en veranda. Het strand is 7,2 minuten lopen, maar we zijn blij niet in de drukte te zitten. Na het inchecken gaan we direct richting strand om te lunchen, Sean en ik huren ‘ s middags nog een Kayak en gaan naar het tegenover gelegen eilandje. Afstanden lijken vanaf het strand een stuk minder kort dan dat ze daadwerkelijk zijn. Met de wind tegen moeten nog flink hard werken om aan de overkant te komen, maar dan hebben we wel een heel mooi strand voor ons zelf. We dobberen lekker in het water en zitten nog even in de branding voor we weer terug moeten. Net voor we weg willen komt kwal 3 nog even op mijn schoot zitten en dan is het echt tijd om te gaan. We hebben weer ontzettend mazzel met het eten en komen terecht bij een heerlijk lokaal tentje, weg van de vele toeristen. Na het eten zoeken we de reggae tent op het strand op, ze hebben een fantastische reggae band en de sfeer zit er ontzettend goed in, vanavond gaan we los. Lekker dansen, biertjes drinken en heel veel lachen. Toch krijgen we het voor elkaar er al om 1 uur in te liggen. Zijn we dan toch de jongste niet meer? 

De tourtjes in El Nido zijn 2x de prijs van Port Barton en we besluiten die te laten schieten en zelf op pad te gaan met scooters. In de omgeving zijn een paar mooie stranden te vinden en daar komen we de dag ook goed mee door. Prachtige bounty stranden en mooie uitzichtpunten. Het scooter rijden gaat over het algemeen ook super goed. Myrthe rijdt voor het eerst scooter en kan lekker meekomen. Terug in de stad is ze erg trots op zichzelf en na een fruit shake maken we nog een extra rondje. Haar scooter staat aan, maar ze komt niet vooruit en roept dat haar scooter het niet meer doet. We roepen dat ze gas moet geven om te rijden en hop daar gaat ze. Als je de rem in drukt ipv het gas kom je niet heel ver :-) ’s Avonds trakteren we onszelf op een iets luxer eettentje waar ze de beste pasta’s en pizza’s hebben om vervolgens weer te eindigen bij de reggae tent. 

Omdat we geld wilden uitsparen en de locals zeiden dat er altijd nog plek is, hadden we de boot van El Nido naar Coron niet vooraf geboekt. Aangekomen bij de haven blijkt de boot toch volgeboekt, we balen heel erg en worden op de reserve lijst gezet. 5 minuten voor vertrek krijgen we te horen dat we toch mee mogen. Er zijn een paar mensen niet komen opdagen. We zijn ontzettend blij en gaan snel de boot op. Het eerste gedeelte van de tocht gaat heel soepel. De zee is rustig en we zitten op een prima bankje. Daarna wordt de zee wilder en verdwijnt de pret snel. Ik moet me goed concentreren op de horizon om niet al te misselijk te worden. De golven zijn hoog en komen continu de boot op spetteren, binnen no time hebben we allemaal een nat pak, al is dat nog niet eens zo erg met deze warmte. Veel later dan gepland komen we aan op Coron, we pakken samen met Nicole van de boot een trycicle naar een hostel waar we een goede deal kunnen krijgen. Myrthe deelt een kamer met Nicole en Sean en ik hebben weer een kamer voor ons zelf, heel romantisch met aparte bedden dit keer. ’s avonds besluiten we met z’n allen dat we de dag erna een privé boot willen regelen om de omgeving te verkennen. 

We zetten de wekker vroeg zodat we bij het mooiste en daardoor ook meest toeristische gedeelte , voor de meeste mensen aanwezig zijn. Aangekomen bij Kayangan lake zijn er 4 andere mensen en het is er super mooi. Een licht gezout meer tussen lime stone bergen. We vertoeven hier een uurtje voor de rest van de toeristen arriveren en gaan dan snel weer op pad. Het water is echt kraak helder en met de steigers kan je er heerlijk zwemmen. Na Kayangan lake gaan we door naar Twin Lagoon, ook mooi, maar hier zijn al veel mensen aanwezig. De Filipijnen komen hier zelf ook graag. Veel van hen kunnen niet zwemmen en hierdoor liggen ze met zwemvesten aan in het water. Ze hangen allemaal achter elkaar en worden vooruit getrokken door de gids. Meerdere treintjes van 10 tot 15 personen om je een idee te geven van de drukte. Het water is op veel stukken ook super troebel, onze eerste gedachten was troebel door de mensen met hun zonnebrand en waren we iedereen aan het vervloeken. Later komen we erachter dat dit de reactie van water is wanneer zoetwater zich mengt met zoutwater (gelukkig). Omdat we niet een derde toeristische attractie willen zien vragen we de kapitein om ons naar een iets rustiger snorkel gebied te brengen. De plek waar hij ons naar toe brengt is druk op het strand, maar er is niemand aan het snorkelen. De boot blijft iets verder van het strand liggen en wij springen eruit om te snorkelen. We zien weer ontzettend mooie dingen onderwater, veel vissen en mooi gedeeltes gekleurd koraal. Dichter bij de kust kan je ook gewoon in het zand staan, wat ook wel lekker is af en toe. We staan een beetje te chillen als Sean ineens ruzie met een vis krijgt. Onderwater kijkt hij ons agressief en uitdagend aan, de vis is niet groot en we moeten er heel hard om lachen. Sean zwemt rustig verder en ik ga er iets later achter aan. De vis zwemt alleen ook heel hard achter mij aan en een stukje verder doet eenzelfde soort vis precies hetzelfde. Ik vind ze niet zo leuk meer en zwem heel hard door. Op de terugweg komen we dezelfde vissen tegen, Sean maakt een paar mooie filmpjes van de vis waarbij hij de go pro aanvalt en gaat dan rustig verder. De vis was echter niet gek en valt Sean van achter aan en zet zijn tanden in zijn been. Veel pijn doet het niet, maar op de kant bloed het toch een beetje en zien we 2 tandjes staan. De schippers moeten heel erg hard lachen en zeggen dat we territorium vissen zijn tegen gekomen. Die jagen alles en iedereen van hun gebied onderwater weg. De rest van de middag proberen we ze zoveel mogelijk te ontwijken en hard hun gebieden door te zwemmen naar het mooie koraal. Die kleine rakkers zijn vals. 

Behalve de prachtige boottochten is er in Coron niet heel veel te beleven, we huren nog een dag een scooter, maar komen niet veel mooie plekken meer tegen. We zijn blij dat we de volgende dag weer verder reizen met de nachtboot naar Manila. Voor de ochtend hebben we nog een prachtig hotel gevonden waar we gebruik mogen maken van het zwembad inclusief lekkere lunch voor 10 euro, dit maakt het wachten heel aangenaam.