Medellin, Colombia

Samen met onze nieuwe vrienden reizen we vandaag per bus van Salento naar Medellin. De route gaat dwars door de bergen heen, met veel, heel veel bochten. We komen als laatste aan en dat betekend de slechtste plekken in de bus. Gelukkig hebben de amerikanen geen last van wagenziekte en nemen zij de plekken helemaal achterin. Na een paar ongelukken op de weg en heel veel constructies komen we na 6,5 uur aan in Medellin. Ik moet toegeven dat de omgeving wel echt mooi was hierheen. De stad Medellin leeft. Het is druk, maar ook heel gezellig. Het leven speelt zich hier vooral op straat af. Op aanraden van Silvana en Lauro hebben we hier Casa Kiwi hostel geboekt, bekend om zijn gezellige rooftop bar. We krijgen een benauwde kleine kamer toegewezen en moeten ook nog even wennen aan het feit dat we een gedeelde badkamer hebben, maar de sfeer hier is goed. We droppen snel onze spullen en gaan daarna meteen op jacht naar kaarten voor een feestje vanavond. Ben Ufo in the Mansion gaat het worden. Het wordt een hele uitdaging, want de afgelopen dagen lagen we er steeds rond 22:00 uur in. Op reis zijn we meestal geen helden wat feestjes betreft. We hangen de rest van de dag nog wat rond op het dak en gaan dan samen met onze Canadees Reid Gerrit van Dracht en een Nederlands meisje (geen idee hoe ze heet) opzoek naar een leuk eettentje, waarvan er genoeg keuze is. De hoeveelheid Nederlanders hier in Colombia trouwens is bizar te noemen. Wij zijn goed vertegenwoordigd en ik vraag me af of er überhaupt nog wel iemand in Nederland is op dit moment. Wij zijn werkelijk overal ter wereld te vinden. Maar goed eten, we belanden uiteindelijk in een restaurant waar we tot 19:00 uur 50% korting krijgen. Hier kwamen wij achter om ongeveer 18:52 uur. Ik heb nog nooit zo snel mijn eten besteld, want die actie willen wij natuurlijk niet missen. Het eten smaakte verassend goed en met een goed gevulde buik stonden we na een uurtje weer buiten. Tijd om te borrelen en de straat op te gaan. Van de straat verplaatsen we naar ons dak en gaan vanaf daar met nog een paar richting de club. Welke niet heel groot is, 1 redelijk kleine zaal, met een grote bar.  De muziek klinkt goed en we kunnen lekker dansen. Naar mate de nacht vordert wordt het echter steeds drukker en kunnen we op een gegeven moment alleen nog maar schuifelen, gezellig met zo’n 5 andere man. Heel intiem, maar toch niet ons ding. We beginnen ook moe te worden en druipen om 1:30 uur alweer af. Enigszins beschonken lopen we terug naar ons hostel en gaan we lekker ons bed in.  

Uitslapen zit er voor ons nog steeds niet in, om 07:15 uur zijn we klaar wakker en besluiten we de dag goed te benutten. We halen snel een ontbijt bij de supermarkt en gaan dan richting Guatape. Een enorme rots met schattig dorp op ongeveer 2 uur rijden van Medellin. We pakken de metro en stappen dan over op de bus. De rit ernaar toe is prima te doen en er is weer van alles te zien. Onderweg worden we nog wel 1x aangehouden door de politie die met honden de bus in komt. Na een paar minuten snuffelen gaan ze zonder resultaat er weer uit en houden ze de volgende aan. In Colombia is heel veel politie op straat om de veiligheid te garanderen. Bijna allemaal met honden. 

Eenmaal aangekomen bij Guatape stappen we uit bij de voet van de berg. De entree voor dit ding is maar liefst 18.000 pesos en dat is vrij veel geld voor hier en alleen een trap omhoog. We betalen en gaan dan snel omhoog. De trappen vallen heel erg mee, het zijn er 700 en dat is goed te doen. Niets vergeleken de andere bergen die we beklommen hebben. We vliegen omhoog en kunnen daar genieten van een mooi uitzicht over de meren heen. Op de top is verder niet veel te doen, dus met 20 minuten staan ook weer beneden en gaan we richting het dorp voor een lekkere lunch. Guatape zelf vind ik indrukwekkender dan de berg. De straten hier zijn prachtig en ondanks het feit dat het vrij toeristisch is geworden kunnen we er nog steeds van genieten. We lunchen heerlijk vegetarisch bij Namaste en gaan dan wat terrasjes af voor koffie en thee. Lekker slenteren door de straten voor we met de bus weer terug gaan naar Medellin waar we de avond gezellig doorbrengen op het dakterras.

Het is vandaag zondag en vanavond willen we naar een voetbalwedstrijd van Atletico Nacional. Opzoek naar kaarten dus. Via het internet vinden we een winkel in de buurt waar ze kaarten verkopen. Het is maar 2 kilometer hier vandaan, samen met onze Canadese vriend gaan we op pad. We scoren voor we weggaan nog snel een fruitsapje en zijn daar achteraf heel blij mee. Die weg naar de winkel is stijl omhoog. Dit is heftiger dan de berg van Guatape. Aangekomen bij het winkelcentrum laten we ons adviseren door het personeel over welke kaarten te kopen en we verwachten dat het dan zeker goed moet komen, op dit moment hebben we echt geen idee wat ons te wachten staat. Na onze tocht omhoog besluiten we een taxi te nemen naar het metrostation. We hebben wel even genoeg gewandeld. De metro is de trots van Medellin, voor de mensen hier staat het voor vernieuwing en vooruitgang. Na een heftige periode voelen zij zich eindelijk veilig in de stad en leven zij zonder grote angst. In de metro is het ook brandschoon, niemand laat vuil slingeren. De metro is daarna aangesloten op de kabelbaan waar je gratis kunt overstappen. Voor de mensen hoger in de bergen is dit een welkome luxe geweest. Normaal diende zij hier op meerdere bussen over te stappen en waren zij heel lang onderweg. Voor ons is het prachtig om te zien hoe de mensen hier echt leven. Het uitzicht vanaf de kabelbaan is heel mooi en geeft een goed beeld van de stad. Na het laatste station is het mogelijk nog verder te gaan naar een park bovenop de berg. Het klinkt goed, dus we kopen een kaartje. De tocht erheen is heel leuk, mooi over de bossen en het uitzicht wordt steeds beter. Het park zelf blijkt echter echt een toeristen val te zijn. Je stapt uit met heel veel andere toeristen, ze hebben hierboven allemaal kraampjes met toeristen spullen. Een dennenbos/park is leuk, maar die bomen kennen we ook wel in Nederland. Na een kort rondje gaan we ook weer heel snel naar beneden en lopen we nog even rond in de sloppenwijken. Ze zeggen dat het tegenwoordig een stuk veiliger is hier, maar het blijft spannend na de serie Narcos te hebben gezien. Met onze onzinnige vooroordelen en grote fantasie lijkt iedereen crimineel. Met al onze spullen, komen we weer heelhuids aan bij de kabelbaan. We moeten opschieten omdat we anders nog te laat zijn voor de voetbalwedstrijd ook. Onderweg eten we snel een hapje en gaan dan per Uber naar het voetbalstation. Rond het stadion is het een groot feest. We kopen nog snel een voetbal shirtje en gaan dan in de rij staan voor de eerste controlepost. Iemand in de rij wijst naar mijn bier en zegt dat het niet naar binnen mee mag. Vervolgens wordt er door ongeveer 50 man geroepen en gezongen dat ik hem in een keer leeg moet drinken. Ik bezwijk onder de groepsdruk en probeer in een keer het blikje leeg te drinken wat niet heel snel gaat. Gelukkig is daar mijn prins op het witte paard Sean die mij maar al te graag helpt. De sfeer zit er al goed in. Als toeristen worden we nauwelijks gecontroleerd en zijn we al snel door de eerste controle heen. Daar breekt het feest helemaal los. Mensen zingen, dansen, springen en hangen gevaarlijk over de randen van het stadion. Fantastisch om te zien. Iedereen is vrolijk en viert feest. We zoeken onze ingang en kunnen daarna (in vergelijking met de andere rijen en ingangen), heel snel naar binnen. Dat is geen goed teken. Onze plekken zijn redelijk goed, maar ver van alle fanatieke supporters vandaan. We zitten 5 minuten en besluiten dan naar de andere kant te sneaken. Op naar de gezelligheid. Onze vrienden Thomas en Reid twijfelen nog even, vinden het heel spannend, maar besluiten dan toch met ons mee te gaan. Over de bovenste rand van het stadion gaan we zo dicht mogelijk bij de fanatiekelingen zitten. We kunnen niet in het vak zelf komen, maar zitten er direct naast en krijgen zo alles mee. Vlaggen gaan alle kanten op, iedereen zingt, iedereen springt. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt. De hele wedstrijd zijn ze zo extreem fanatiek aan het feestvieren, waar zouden ze die energie vandaan halen… :)

Het stadion voel je bij het springen bewegen, we zingen en springen zelf ook lekker mee, bestellen wat taaie popcorn en kijken met een half ook naar de wedstrijd. Goed voetbal kan je het niet noemen, maar dat maakt ons of de rest van de supporters niets uit. Alcohol wordt er in het stadion overigens niet geschonken, wellicht dat het dan wel uit de hand was gelopen. Het is wel bijzonder dat er zo weinig gewonden vallen. De voorste rand van de supporters hangt aan vlaggen die vast worden gehouden door andere supporters, zij hangen over de rand te zwaaien met vlaggen. We zien maar 1 iemand afgevoerd worden met een brancard. Aan het eind van de wedstrijd is er aan de andere kant van het stadion een opstootje tussen de politie en een klein groepje hooligans. Zij staan bekend als ruziemakers en worden al in een apart vak omsingeld. Atletico National wint de wedstrijd met 3-0. Wat een top avond.