Gibbon Experience, Huay Xai, Laos

Om wat geld te besparen (achteraf omgerekend 30 cent) gaan we zonder vooraf te boeken in de ochtend naar het busstation toe voor een local bus, geen goede beslissing. De bus van 09:00 uur is vol en de volgende gaat pas om 12:30 uur. En met vol, bedoel ik ook echt vol, ze zaten nog net niet op het dak. In de bus passen 20 personen, er zaten er zeker 30 in. We wachten een tijdje op het busstation en zien dan de volgende bus al aankomen, die is vroeg. De locals die al staan te wachten zien we snel hun spullen op de goede stoelen leggen, dat is de manier om je plaats te bemachtigen. We doen snel hetzelfde en kunnen 2 normale stoelen zo vasthouden. Rond 10:00 uur zien we de meeste locals al plaats nemen in de bus, we besluiten maar alvast te gaan zitten. Een goede beslissing want het plaats vasthouden met je spullen is niet helemaal waterdicht. Als je de taal niet spreekt kan je ook minder goed mensen wegsturen. We zitten dus al een paar uur in een krappe bus voor deze nog vertrekt. Om 11:30 uur is de bus vol en gaan we gelukkig iets eerder weg dan gepland. Ook deze bus is overvol en bij de plas stop kan ik alleen via het raam naast mij naar binnen en buiten klimmen. De bus in krijg ik gelukkig duwtje omhoog en glij ik zo het raam weer in. Heerlijk die Aziatische stijl. Doordat we vandaag laat zijn vertrokken arriveren we ook pas einde van de dag in Houay Xai. We gaan hier de Gibbon Experience doen en moeten ons vandaag voor 17:00 uur melden bij het kantoor. Dat wordt opschieten. We beulen met onze backpacks door de stad en komen dan een kwartier voor tijd binnen gewandeld. Gelukkig toch nog op tijd. Na een paar instructies kunnen we naar ons hotel toe aan de overkant van de straat en een beetje relaxen. Houay Xai is niet heel groot en alles is lopend goed te doen. Prima stad, maar hier kom je vooral om over te steken naar Thailand of de Gibbon Experiece te doen. 

Voor we de volgende dag op pad gaan besluiten we weer een keer uitgebreid te gaan ontbijten. Fruit, yoghurt muesli en een heerlijke bananen pannenkoek. Na het ontbijt nog snel even wat snacks scoren en dan melden bij het kantoor van de Gibbon Experience, het gaat eindelijk beginnen. We hebben gekozen om de Classic te doen. Daarbij heb je meer tijd voor het zip lijnen en meer kans om de gibbon te zien. Veel wandelen hebben we de afgelopen dagen toch al gedaan en zullen we ook de aankomende tijd nog wel meer doen. Op het kantoor krijgen we een tweetal instructie films te zien, zittend op een heerlijke bank met een lekkere kop thee. Dit is de eerste keer in weken dat we weer op een echte bank zitten. Alleen hiervoor had ik al even langs willen komen. Na de films pakken we onze spullen en gaan we de wagens in en rijden in 2,5 uur naar het dorp vanwaar wij verder lopen.  Het laatste uur gaan we ook echt off road met de wagens. Het is weer goed vasthouden op de kleine bankjes achterin, een achtbaan is een rustig ritje vergeleken met dit. Op sommige van de wagens zijn mannen mee met AK 47 (automatische geweren) Dit zijn de mannen die het nationale park beschermen tegen het kappen en stropen van de dieren hier. Als je hier zo vredig aan het rondreizen bent sta je er niet bij stil dat dit soort maatregelen nodig zijn. Ik ben blij dat ze er zijn om de mooie natuur hier te beschermen. Je begrijpt ook meteen waarom de Gibbon Experience aan de prijzige kant is en waar een deel van het geld heen gaat.

Het dorp waar we aankomen is gelegen in een prachtige omgeving tussen de bergen en jungle. Vanaf daar lopen we een stuk omhoog naar een plek waar we eerst gaan lunchen. Na de lunch nog een stuk omhoog naar een volgende stop waar de verdeling van de hutten gemaakt wordt en we ons harnas krijgen voor de zip lijnen. We twijfelen of we de hut voor 2 personen willen of met een groepje van 10 personen meegaan. Peter (een iets oudere fitte man met goede babbels), weet ons over te halen, we gaan met hem mee. Hij heeft vooraf al lopen screenen wie hij graag mee wilde met zijn groep en was meteen aan het roepen voor boomhut nummer 7. Achteraf blijft dit de aller beste keus geweest te zijn. Hij had vooraf al goed geïnformeerd bij de gidsen. We zijn heel blij dat we met hen zijn meegegaan. Na een paar minuten lopen komen we al bij de eerst zip lijn en na een korte uitleg gaan we beginnen. De eerste keer voelt raar, je wilt wat snelheid hebben dus je loopt met zip lijn heel hard en springt het laatste stukje een beetje. De grond onder ons is ver weg en je maakt een pittige snelheid van 60 km per uur. Echt een geweldige ervaring. Je bent ontzettend hoog boven de jungle. Prachtig uitzicht en het is echt heel leuk om aan een zip lijn te hangen. Na een paar lijnen en ongeveer een uurtje lopen komen we bij onze boomhut aan. Daar kan je ook alleen per zip lijn in en uit. Net voor we ons zelf vastklikken ziet Sean al de eerste Gibbon. We staan allemaal heel stil voor een minuut of 20, maar kunnen hem niet meer vinden. Dit is wel een heel goed teken, ze zijn dus in de buurt van onze boomhut. Bij de Gibbon Experience heb je ongeveer 60 tot 70% kans dat je ze kan spotten. Als je er eenmaal bent, wil je ze ook wel heel graag zien. De boomhut waar we aankomen lijkt wel een sprookje. Het uitzicht over de jungle is rondom. Alles is zo leuk opgezet. Het beste uitzicht is misschien nog wel vanuit de badkamer. Ik kon alleen nog maar denken, hoe vet is dat, naakt onder de douche met zo’n uitzicht. In de hut hebben ze ook stromend water. Koud water, maar dat maakt helemaal niet uit. Overdag werk je je helemaal in het zweet en dan kan je voor het donker wordt nog een heerlijke verkoelende douche nemen (regendouche, lekker!!). Ons geluk kon al niet op en dan zien we als we even gaan zitten meteen voor onze hut een gibbon familie. Ze zitten ver weg, maar Sean zag iets bewegen in de bomen. De aankomende 1,5 uur zijn we ons gek aan het staren naar een arm en soms stukje rug van een Gibbon. Ze zijn lastig te zien en vrij verlegen, maar we hebben ze gezien. Zo komen we onze dag ook wel goed door. De groep met wie we zijn is gelukkig vrij rustig en iedereen komt om te genieten van het uitzicht en de dieren die hier rond lopen. Het wordt langzaam donker en het lijkt erop alsof de Gibbon familie dicht bij onze hut een slaapplaats heeft gevonden, we hopen dat ze er de volgende morgen nog zitten. Na een paar uurtjes kletsen gaan we allemaal redelijk vroeg slapen. Ik slaap heerlijk met de geluiden van de jungle om mij heen, zo rustgevend.

Om ongeveer 06:15 uur worden we allemaal wakker. Meteen gaan we weer zitten om de Gibbon te bekijken. Ook deze familie is langzaam aan het ontwaken. We hebben zoveel geluk. Ze slingeren lekker rond en beginnen dan ineens te zingen. Echt fantastisch om te horen. Nooit geweten dat ze zulke geluiden konden maken. Je hoort ook duidelijk verschil tussen het mannetje en vrouwtje. Het ontbijt komt binnen, maar we zijn nauwelijks weg te slaan bij ons uitkijk punt. Vogels, apen, alles komt voorbij. Met moeite krijgt onze gids ons na een paar uur mee om te gaan zip lijnen. We twijfelde nog even om in onze boomhut te blijven, maar zijn heel blij dat we zijn meegegaan. De omgeving is ook hier weer ontzettend mooi. We wandelen en klauteren van de ene zip lijn na de andere en brengen een bezoekje aan de andere boomhutten. De boomhutten zijn mooi, maar wij hebben echt de aller mooiste en  zijn de enige die de gibbons hebben gespot die ochtend. De hele ochtend en middag zijn we lekker aan het zippen en wandelen. In de middag alleen even terug voor de lunch.Tijdens de lunch regent het even kort, maar daarna weer helemaal droog (wat een timing van de regen). De gibbon familie zien we die middag niet meer, maar genoeg andere dingen te zien. Zo ook een reuze eekhoorn. Ik wist niet eens dat die bestonden. Die zijn mega groot en nog steeds heel snel, te snel voor een foto :-)

Tegen de avond zien we het snel donker worden. De wolken komen terug en nemen een bizarre bliksem storm mee. Het regent de hele avond keihard en overal om ons heen zien we bliksemschichten. Super mooi. We zijn gelukkig niet het hoogste punt, maar veilig kan het nooit geweest zijn. ’s Ochtends is het weer heerlijk wakker worden (we leven nog, yes!), we kijken nog een tijdje rond en gaan dan vroeg op pad voor de laatste paar zip lijnen. Stiekem zouden we dit nog wel de hele dag kunnen doen, maar het is tijd om verder te gaan. De Gibbon Experience kan ik echt iedereen aanraden. 

Om ongeveer 3 uur komen we weer aan in Huay Xai, Sean en ik moeten diezelfde dag nog de grens over naar Thailand, dus we pakken direct een Tut Tuk naar de grens. De grens over naar Thailand gaat ontzettend soepel, we worden niet eens opgelicht en kunnen zo doorlopen. Bij de grens boeken we meteen onze bus naar Chiang Rai vanwaar we morgen onze vlucht naar Bangkok hebben. 

Aangekomen in Chiang Rai doet het me toch echt een beetje denken aan Chiang Mai, het is veel groter dan ik verwacht had. Stiekem vinden we het wel fijn om even in het iets luxere Thailand te zijn. Het is zo gemakkelijk als de mensen om je heen Engels spreken en je iets meer westerse luxe om je heen hebt (dingen die je herkent), het is nog steeds duidelijk Azie, maar net iets anders. Die avond eten we bij een heerlijke pizzeria, maken ruzie met luidruchtige Engelse (ze accepteren niet als je netjes vraagt of ze niet zo oorverdovend willen schreeuwen) en lopen nog even over de markt. We wilden nog ergens een drankje doen, maar zijn echt te moe en gaan lekker vroeg terug. 

We vliegen alweer vroeg naar Bangkok toe en hebben er zin in. Vandaag gaan we een paar uurtjes in de zon liggen en dan flink wat inkopen doen. Super belangrijk voor Sean is ook een goede kapper vinden. Hij durfde het tot nu toe nog niet aan om in Azie naar de kapper te gaan. Bangkok voelde heel even als thuis komen, lekker luieren bij het zwembad, eten op Ramutree road en toen naar de bekende MBK shoppingmall om alles te regelen. 1 uur in de MBK worden we alweer gillend gek. Zoveel mensen, zoveel indrukken, waar is de rust van de afgelopen weken heen? We kopen de helft van de spullen die we wilden halen en gaan dan opzoek naar een kapper voor Sean, we lopen een beetje gedesoriënteerd rond en kunnen onze draai niet vinden in dit gedeelte van de stad. Het is inmiddels ook al weer 8 uur en we hebben heel erg veel honger. Sean is er helemaal klaar mee en vindt een kapper niet meer nodig. We gaan terug naar Rambutree. Halverwege op de weg terug heeft hij er al spijt van, het was echt even een kleine verstandsverbijstering, maar het is al te laat om terug te gaan. We besluiten eerst te gaan eten en dan verder te kijken. In de buurt vinden we nog een kapper en gaan het er op gokken. Sean laat een foto zien van wat hij wil en binnen 2 minuten is de helft van zijn haar weggeschoren, oh oh, dat komt niet meer goed. Het eindresultaat kan er een enigzins mee door, maar is totaal niet wat hij wil. Accepteren dan maar en verder gaan. Om te vieren dat we vandaag 5 jaar samen zijn wilde we nog een paar borreltjes doen, we zijn alleen nog zo moe van al het reizen dat we na een fruit shake lekker terug naar het hotel gaan (wel een luxer hotel dit keer).

*foto's volgen later, internet is hier te slecht op te uploaden