Luang Namtha, Laos

In de ochtend gaan nog even snel langs het ontbijtbuffet om wederom ons bord 3x vol te scheppen. Tonnetje rond stappen we om 09:30 uur de boot in naar Nong Khiaw. We hopen de bus van 11:00 uur naar Luang Namtha te redden, de boot sputtert onderweg een paar keer tegen, maar brengt ons met een paar keer schoppen tegen de motor toch naar de eindbestemming. De bus met een 6-tal andere mensen staat daar vanaf 08:30 uur al op ons te wachten. Die ochtend waren er niet genoeg mensen, dus de bus van 09:00 uur was niet vertrokken. De normaalste zaak van de wereld hier. Aangezien wij als een van de laatste aankomen, zijn alleen de slechtste plekken in de minivan nog beschikbaar. Sean en Pieter-Jan zijn langer dan ik en pakken de stoelen meer naar voren. Zelf zit ik helemaal achterin, boven het wiel. De eerste 1,5 uur is de weg ontzettend slecht en samen met de Duitse jongen naast me worden we de hele achterbank doorgeslingerd. Een achtbaan is er niets bij. We proberen ons nog een beetje vast te houden, maar konden een paar kopstoten van het dak niet ontwijken. Ik ben heel blij met de knot op mijn hoofd. We kunnen er gelukkig heel hard om lachen (gedeelde smart, is halve smart) en na een tijdje wordt de weg een stuk beter. 

Vroeg in de avond komen we aan in Luang Namtha en gaan snel nog even langs het bureau The Hiker om een tour te bespreken. Super lastig om te bepalen wat je aankomende 3 dagen wilt gaan doen, we kunnen ons er totaal geen voorstelling van maken. Bij 4 personen wordt de trip ook iets goedkoper, dat zou ook wel heel fijn zijn. We denken er even over na en gaan eerst iets eten op de chaotische nachtmarkt. De markt is eigenlijk wel een beetje vies, mensen ruimen niets op, maar het eten is goed en goedkoop. We gaan voor een heel gegrilde kip, noodles en iets waarvan we dachten dat het kip sate was (nog steeds geen idee, maar echt geen kip). Met een gevulde maag kunnen we ook de knoop doorhakken. We willen 2 dagen lopen en de laatste dag terug per kajak. Net voor sluitingstijd gaan we met z’n drieën terug naar The Hiker, heel toevallig komt daar net ook een Nederlandse jongen binnengelopen. Zijn idee was 3 dagen hiken, maar binnen 1 seconden vond hij op zijn Brabants alles best. Tim gaat gezellig met ons mee. De mannen willen perse 1 nacht in de jungle slapen in een zelf gemaakte hut. Er mag niet eens een tent mee! Democratie is soms zo oneerlijk. De tweede nacht zullen we slapen we in een homestay waarvandaan we opgepikt worden voor het kajakken. Ik ben heel blij dat ik vannacht nog lekker in een warm bed mag slapen in een goed hotel.

Nou daar gaan we dan, vrij dicht bij Luang Namtha worden we aan de rand van de jungle afgezet met onze rugzakjes, water en 3 gidsen (zij dragen gelukkig het eten). We lopen zo de dichte jungle in en het is meteen prachtig. Wat een mooie omgeving weer. Het eerste gedeelte is langs een klein stroompje met heel veel modder. We glibberen door en gaan dan al snel een flink stuk omhoog. Lekker zweten. De lange broeken die we aan hadden voor bescherming van de bloedzuigers gaan snel uit. We gokken het er wel op, dit is anders niet uit te houden. Na een paar uurtjes lopen stoppen we voor een heerlijke lunch: sticky rice met morning glory, fried bamboo, bananen en vis. De hele dag komen we langs prachtige natuur, berg op en af. We stoppen onderweg nog ergens om een paar mooie stelen bamboe mee te nemen, dat is hier echt in overvloed. Sean helpt de gidsen en neemt de grootste stok op zijn nek. Lekker verantwoordelijk met bamboe klimmen langs smalle richels, dat is deel van het avontuur. Ik ben blij dat ik alleen mezelf hoef vast te houden. We hebben flink doorgestapt en komen eerder dan gepland aan bij onze eerste kampeerplek. Geen probleem, want nu hebben de mannen meer tijd om de hut uit te breiden. Met kapmessen gaan ze dwars door de rivier heen om aan de andere kant bananenbladeren te verzamelen. De gidsen zoeken geschikte takken om de hut mee op te zetten. Samen bouwen we een mooie slaapplaats voor de nacht (afdak en bedje van bananenbladeren). Na ons ‘huis’ duiken we de rivier in om goede stenen voor om het kampvuur te zoeken. De locals denken echt dat we niet goed bij ons hoofd zijn en snappen niet waarvoor we die stenen nou nodig hebben. Een vuur kan ook prima branden zonder stenen eromheen. Om het vuur moeten ook nog mooie bankjes komen om te zitten. Weer terug die jungle in voor bamboe stokken. Na het opbouwen van het kamp sprokkelen we met z’n allen nog wat vuurhout bij elkaar, weer lekker fanatiek. Ik denk dat we genoeg hout hebben gehaald om een week daar te kunnen blijven zitten. Maar goed, als je maar bezig blijft. De gidsen koken die avond weer een mooie maaltijd voor ons met hulpmiddelen van de jungle. Echt fantastisch om te zien. Rijst wordt gekookt in bamboe stokken net als de kip en bamboe/tomaten saus. De borden worden gemaakt van bananen bladeren net als de lepels/scheppen om mee te eten. We zitten die avond om een fijn warm kampvuur en luisteren naar het oorverdovende gekwaak van de kikkers. Er komt nog een mooie vogelspin voorbij en dan is het tijd om te gaan slapen. Ik ben heel blij dat we een muggennet hebben meegenomen om onder te kunnen liggen. Voel ik me toch nog een soort van veilig.

We slapen die nacht half. De bananenbladeren zijn super hard en de kou komt vanaf de grond makkelijk door onze slaapzakken heen, toch is het een geweldige ervaring. Wakker worden midden in de jungle. Alles is zo mooi hier. 

Na het ontbijt, wederom rijst, gaan we op pad. We kiezen ervoor om de lange route vandaag te doen van ongeveer 8 uur hiken door de bergen en langs een paar kleine dorpjes. Het is pittig warm en we lopen lekker door. De dorpjes die we tegen komen zijn ontzettend schattig. Je gaat 100 jaar terug in de tijd, maar dan wel met schotel antennes (de enige luxe die ze hebben). Houten hutjes en iedereen die meewerkt op het land en in de bergen om rond te komen. Vee loopt weer overal los en door elkaar heen. Honden en katten leven hier ook in vrede naast elkaar, waarom hier wel? Ik vraag het me steeds af. 

Na een paar uur wandelen merken we dat ons water snel begint op te raken en de dorst wordt er niet minder op. We gaan zuinig aan doen. Onderweg fantaseren we steeds meer over lekker eten, mango juice, bananenshakes, koud bier, een fijne douche, lekker bed, pizza en de mannen voegen daar Braziliaanse vrouwen met mooie billen aan toe. Ondanks de dorst en trek in andere dingen zouden ze nog steeds kiezen voor de Braziliaanse schone, mocht de keus deze dag ooit voorbij komen. We klauteren verder lekker wat bergen op, lopen een keer verkeerd en kunnen dan rond 15:00 uur het dorp zien in de verte. Aangekomen in het dorp rennen we direct naar het eerste  hutje dat we zien en roven daar de ‘koelkast’ leeg. Zo veel dorst! Zonder te kijken pak ik maar wat, smerig, maar het leste wel de dorst. We zitten een tijdje met de dorp kinderen om ons heen en wachten tot onze gids het dorpshoofd heeft gesproken om te bepalen bij wie wij vannacht mogen slapen. Voor de kinderen zijn we net een attractie. Wij komen daar om het dagelijkse leven van de Laotianen te zien, maar zijn voor hen ook enorm interessant. Na een uurtje mogen we naar onze familie. Van hen kopen we een paar koude(!) biertjes en zelf gebrouwen rijstwhisky. Helemaal in stijl maken we onze eigen shot glaasjes van bamboo. We hangen een beetje voor de deur en gaan ons dan opfrissen. Opfrissen doe je midden in het dorp bij de waterpomp. De mannen lekker in boxer en ik in al mijn kleding, echt super lastig af en toe om vrouw te zijn in Laos, je moet continu bedenkt zijn. De gidsen bereiden vandaag weer onze derde maaltijd van de dag: rijst! Om de tijd een beetje te verdrijven stellen de gidsen na het eten voor om een half uurtje naar de weg te lopen. Daar is een leuk tentje waar we nog een drankje kunnen doen met wat muziek. Daar zijn we wel voor in en we gaan met onze hoofdlampjes op pad opzoek naar vertier. Aangekomen in de bar is de familie daar aan het eten. Naast de familie zijn we de enige hier. Om ons te vermaken zetten ze de karaoke machine aan. Wij gaan zingen! Ik hoor mijn moeder al denken, nee, niet jij ook. Wie het meest vals zong weet ik niet, Pieter-Jan als Britney fanatiekeling, Tim met zijn valse Nederlandse accent of ik met de noten die never nooit gehaald worden, maar we hebben echt genoten (de familie was binnen 5 minuten weg). Een van onze gidsen was zo intens gelukkig aan het meezingen met de muziek uit zijn land. Fantastisch om hem zo te zien genieten. Hij vond ons een heerlijk stel mafkezen en sprak verder geen woord Engels, maar dat was ook echt niet nodig. Zingend zijn we de avond door gekomen met een combinatie van Engelse en Laotiaanse muziek. Redelijk aangeschoten en met een buit vol bier lopen we terug naar het dorp, het is 22:00 uur en iedereen ligt al te slapen, ook in onze homestay. Het ziet er heel stil uit en de deur zit op slot. Met de gidsen hebben we lopen bonzen op de deuren tot er eindelijk een lichtje binnen aanging. Gelukkig kunnen we nog naar binnen. Die nacht slapen we heerlijk op onze matjes op de vloer tussen het gezin. 

De volgende ochtend zijn we allemaal weer vroeg wakker, rond 4 uur begonnen de hanen (soms beginnen ze al om 24:00 uur, dus dit was heel netjes). Als ontbijt worden we verrast met heerlijke rijst. Ik eet een paar happen mee en ben blij dat ik nog een pak koekjes in mijn tas bewaart heb. Na het ontbijt kunnen we ons nog snel even opfrissen bij de waterpomp en dan staat onze kajak gids alweer op ons te wachten. We springen de bus in en rijden dan richting rivier. De gids geeft aan dat hij vandaag geen zon verwacht. Dat is nou jammer, 2 dagen in de volle zon de bergen op lopen beulen en dan met kajakken vernikkelen in een bootje. Voordeel is wel dat er vanavond een warme douche op ons wacht (een schaarse luxe in Laos). De kajaks zijn opblaasbaar en niet helemaal gemaakt op het gewicht van zware westerlingen. De personen die achterin zitten hebben direct een eigen zwembad en varen met de punt half in het water, dit tot groot vermaakt van de kinderen die we onderweg tegen komen. Zij en wij lachen zich helemaal rot. De tocht is vrij rustig met een aantal kleine stroomversnellingen onderweg. Het was even wennen samen te roeien en sturen, maar we hadden het idee dat we de smaak na een half uur te pakken hadden. Fanatiek beginnen we aan onze volgende stroomversnelling. Ontwijken een paar rotsen onderwater en zien dan in het midden een rots die ongeveer 2 meter boven het water uitsteekt. Ik roep heel hard links eromheen. Sean denkt, rechts is beter. Samen sturen gaat niet en we knallen midden op die grote rots, de boot gaat om en ik drijf met de helft van onze spullen weg. De stroom versnelling heeft veel rotsen, ik pak er een paar mooi mee en kan me dan vasthouden aan een mooi rots. De gidsen hebben de intentie om me te helpen en sleuren me dan een stuk onder de boot mee over een paar andere rotsen. Ik weet me los te schudden en kan dan weer ergens staan tot Sean me komt oppikken. Hij heeft de Kajak inmiddels weten om te draaien. Helemaal doorweekt en met een paar blauwe plekken kunnen we verder. We moeten keihard om onszelf lachen. Helemaal doorweekt is het echt koud in de kajak, we zijn heel blij als we stoppen voor onze lunch en maken meteen een groot kampvuur met een aantal bamboe stammen. Heerlijk opdrogen bij het vuur. We staan lekker met onze billen tegen het vuur aan als de bamboe ineens hard begint te knallen. We schrikken ons helemaal loos en springen allemaal een kant op, precies op het moment dat Tim een foto van ons maakt (foto volgt nog). Prachtige actie en geweldige foto. Als bamboe nog niet open is aan de zijkant kan het knallen als vuurwerk, heel bizar. Na de lunch moeten we echt verder, er is daarna nog een korte stop in een van de dorpjes, maar we besluiten deze te skippen. Na 4 dorpen gisteren kennen we het nu wel een beetje en het is echt te koud, we willen snel terug. Het snel terug ging goed, tot we onderweg een hele goede liaan tegenkomen. Daar kunnen we mooi als Tarzan vanaf. We twijfelen even, maar kiezen dan toch plezier boven kou, we zijn toch al voor de helft nat. Voor we verder gaan bouwen we nog even snel een kampvuur. Heerlijk. We hoeven daarna ook nog maar 20 minuten te varen en gaan weer op pad. Onderweg is er al besproken dat de gidsen ook nog wel een nat pak kunnen gebruiken. Die boot moet om. Pieter-Jan en Tim zetten de aanval in en krijgen de boot gemakkelijk om. De gidsen zijn niet gek en nemen direct wraak. Sean en ik komen er gelukkig goed vanaf. Ze vonden het toch lastig om een vrouw het water in te gooien, is het in Laos toch een keer mijn voordeel. Na de zwempartij staat onze chauffeur gelukkig alweer op ons te wachten met droge kleren. Wat is het fijn om weer warm te worden. Helemaal rozig gaan we terug naar Luang Namtha. Het eerste dat we doen bij terugkomst is een warme douche pakken, zo fijn kan een beetje luxe zijn. We verzamelen die avond in onze kamer om daarna samen nog wat te gaan eten. Iedereen is rustig aan het chillen en om en om vraag ik of de mannen een slokje water willen. Het waterflesje is gevuld met wodka (restant van Nederland) en ongelooflijk maar waar, trappen ze er binnen 1 minuut alle 3 in. Heerlijke grote slokken wodka gaan naar binnen als water om vervolgens te proesten van de schrik. Dit was te makkelijk en echt genieten. Dat gaat nog wel een keer een wraakactie van Sean worden. 

Na de wodka gaan we luxe eten: Pizza en fruit shakes!! Het is een van de lekkerste pizza’s die ik gegeten heb. Waarschijnlijk door de honger en schaarste aan iets anders dan rijst, maar hij smaakte zo goed. De Westerse prijzen meer dan waard. ’s Avonds nemen we afscheid van Pieter-Jan en Tim. We gaan allemaal weer onze eigen kant op in Azië.