Banaue & Batad

Van Sagada naar Banaue reizen we in stijl boven op het dak van een jeepney. De rit gaat dwars door de mooiste bergen, het is werkelijk een van de mooiste routes die we tot nu to gereden hebben en dat met prachtig uitzicht vanaf het dak. We houden ons goed vast en maken een stuk of 10 filmpjes, de Chinezen zijn er niets bij. ;-) Verkrampt, maar enthousiast als kleine kinderen komen we na 3 uur aan op bestemming. Banaue is een nog redelijk druk dorp in de bergen. Veel verkeer en heel veel Filipijnse toeristen (ze hebben zelf ook vakantie deze week). Het is hier in de bergen ook een stuk kouder dan in de rest van de filipijnen en na de lunch gaan we toch nog even snel terug om onze truien te halen. We hebben ons door een van de chauffeurs hier laten overhalen vandaag toch nog een kleine tocht te doen vanaf het uitzichtpunt terug naar de stad dwars door de rijst terrassen. Bij het eerste gedeelte denken we nog, dit hadden we ook makkelijk zonder gids kunnen doen, maar na 3 verdiepingen is het pad helemaal niet duidelijk meer en begrijpen we eindelijk waarom die gids zo noodzakelijk is. De paden zijn dun en Sean zijn evenwicht is daarnaast ook niet optimaal, na een paar stoere woorden heeft hij dan ook een natte schoen te pakken. Lekker soppen tussen het rijst. We wandelen lekker omhoog en omlaag en onze gids staat er de hele weg op om foto’s van ons te maken. Na slechte foto nummer 15 geven we lacherig aan dat we al many many photo’s van ons zelf hebben en meer echt niet nodig zijn. Hij probeert het nog een paar keer, maar geeft de foto sessie dan gelukkig op. Hij vertelt ondertussen interessante dingen over de rijst terrassen en het leven in de Filipijnen, hij grapt wat over honden en toen zei hij het, zomaar ineens, in de Filipijnen eten ze graag hond, of wij dat ook lusten. Het hele jaar voeren ze een hond, om het vervolgens met kerst op te eten. Hoe kan je nou weer de beste vriend van de mens, want dat zijn honden, het hele jaar verzorgen en dan opeten? Als niet vegetariër ben ik natuurlijk een beetje hypocriet, maar ik vind ze hier tijdelijk even minder leuk. 

’s Avonds eten we bij een tentje dat de gids heeft geadviseerd en net als ’s middags zijn de gerechten weer smakeloos. We komen er later dan ook achter dat er eigelijk geen lekkere restaurants te vinden zijn in Banaue. Naast de weinig lekkere restaurants, raakt ook ons geld op en accepteert de enige pinautomaat onze passen niet. We hebben nog wel wat geld, maar niet om nog 4 dagen hier te blijven hangen en leuke dingen te doen. Probleem nummer 3 volgt daarna ook weer snel, want alle bussen zijn de aankomende dagen volgeboekt. Gelukkig zijn er nog wel 2 plaatsen beschikbaar op 28 maart (toch 4 dagen hier blijven), we hopen dan maar dat de bus zonder vertraging ’s ochtends aankomt. Onze vlucht naar Puerto Princesa gaat namelijk 29 maart al om 10:05 uur. De enige mazzel die we hebben is dat ons hotel het enige in de stad (en omstreken)  is die Mastercard accepteert. Het hotel en alles dat we daar uitgeven mogen we betalen met de credit card (en 5% service kosten), we zullen dus niet verhongeren. Doordat we redelijk koos geldloos zijn hangen we een dagje rond in het hotel. Het is koud buiten en verder niets te beleven. We lopen elkaar te vervelen en zijn dan heel blij met de paar series die we op onze computer hebben staan (thanks Sandy!). De volgende dag besluiten we toch Batad te gaan bezoeken en daar de rijstvelden te bekijken, zonder gids. Scheelt geld en zelf ontdekken vinden we ook veel leuker. We liften mee met een jeepney en zien meteen dat het hier veel makkelijker zelf rond te lopen valt. Het eerste gedeelte volgen we een andere groep met gids op een afstandje en vanaf daar kunnen we het zelf aan. Batad staat ook heel terecht op de Unesco werelderfgoed lijst. Het is zo mooi dat het onwerkelijk lijkt. We hadden graag hier willen overnachten in een van de leuke huisjes, maar wat niet kan, dat kan niet. We lopen naar het hoogste uitzichtspunt en gaan vanaf daar terug naar het laagste punt om de waterval te bekijken. Het was weer pittig klimmen, maar alles de moeite waard. De waterval zag er ook heerlijk uit, maar echt te koud om in de zwemmen. Klimmend kon de trui uit, maar op tochtige hoekjes (daar staan we vaker) waren we weer heel blij dat we warme kleding mee hadden. Na ons avontuur komen we weer voldaan terug in Banaue en gaan we ‘lekker’ eten in ons hotel. 

Het is vandaag de 28e en vanavond gaan we terug met de nachtbus naar Manila. Het is met 18 graden nog kouder dan de afgelopen dagen (we zijn echt niks meer gewend) en de hele dag waait en regent het. Ik heb al mijn kleding aan en nog heb ik het koud. We hangen dus de hele dag een beetje rond het hotel to we 's avonds de bus in kunnen.