Sagada

’s Ochtends ontbijten we nog even uitgebreid en gaan dan voor de laatste keer naar ons favoriete koffietentje (met de beste cheese cake!) Voor de bus vertrekt scoren we nog even snel een tros bananen. Ons uiteindelijke doel is Sagada, maar vanaf Baler is dit niet te bereiken in 1 dag. Onze chauffeur heeft er zin in en vertrekt een uur eerder dan gepland. Geen probleem, aangezien wij erin zitten :-) Hij kart lekker door en stopt onderweg slechts 1x voor een plas stop. Geen koffie pauze, geen lunch, 8 uur achter elkaar door knallen. We zijn heel zuinig op onze bananen en komen dan toch vrij uitgehongerd aan in Baguio. De tocht erheen was prachtig door de bergen en het belooft veel goeds voor Baguio. Niets is echter minder waar. Deze mega grote stad ligt prachtig in de bergen, maar daar is ook alles mee gezegd. Het verkeer staat de hele dag vast. Overal smog en zoveel mensen dat je de straat niet eens meer ziet. We zoeken gauw ons hotel op (de meest christelijke omgeving die iemand zich maar kan voorstellen, net een klooster, overal kruisen en bijbels) en gaan dan de stad in om een lekker hapje te eten. Na 2 uur zoeken geven we onze zoektocht naar een restaurant echter op. Het enige waar je hier iets kan eten zijn fastfood ketens. Het is ons dieptepunt qua eten, we belanden bij de Mc. Donalds en dit was nog de meest gezonde keus, echt, hoe dan? Het was op een gegeven moment ook of elkaar in de haren vliegen en opeten of fastfood, zo probeer ik het voor mezelf goed te praten. Ik vind het wel heel shockerend hoe ongezond de mensen leven hier. Ze zijn veel te zwaar en met de smog die ze de hele dag inademen ben ik verbaasd als ze hier ouder dan 40 worden. De volgende morgen besluiten we dan ook vroeg de bus richting Sagada te pakken. Wederom een prachtige tocht en rond het middaguur komen we al aan op bestemming. Sagada is heerlijk dorp in een mooie omgeving. We zijn nu al blij dat we hier heen gekomen zijn. We chillen hem deze middag lekker, eten een bord vol met groentes en doen helemaal niets meer. De volgende dag ook een rustige dag, met alleen een bezoek aan de hangende doodskisten. Vooraf hebben ze aangegeven dat je hier alleen met een gids heen mag, maar als gierige Nederlanders vinden we dit echt zonde van ons geld. We hebben immers de app maps.me. Stiekem sneaken we langs de hoofdingang en lopen 10 meter daarachter heel stilletjes naar binnen. De kisten zijn ook super makkelijk te vinden. Leuk om te zien, maar ik had er veel meer verwacht en een stuk minder toeristen (de Filipijnen hebben deze week vakantie). We besluiten de echo vallei (zonder echo) nog even door te lopen, hier is het echt heerlijk rustig en de omgeving is mooi, dit vinden we stiekem nog het leukste gedeelte. We houden niet zo van drukte. De volgende ochtend boeken we meteen een tocht met gids door de grotten. We hebben zin om weer even lekker actief te zijn. Je kan hier een tocht door 2 verschillende grotten maken, een connectie van de ene kant naar de andere kant toe van ongeveer 4-5 uur. Klimmen, klauteren, kruipen en sommige stukken door het water. Het is echt geweldig! Wat een avontuur. Sommige stukken waar we langs moeten klimmen zijn ontzettend hoog en glad. In Europa zou zoiets nooit zijn toegestaan, maar dat maakt het eigenlijk des te leuker. Goed luisteren naar de aanwijzingen van de gids en lekker doorgaan. De grotten zijn ook prachtig. Sean en ik ploeteren lekker door en na 2,5 uur komen we voldaan de grot weer uit, het tempo er lekker in gehouden. De gids vond het allemaal prachtig en lachte zich steeds rot hoe makkelijk Sean overal bij kon met zijn lange stelten. Zeik nat en met onze handen vol vleermuizen poep gaan we in ons guesthouse een lekkere douche nemen. We lunchen weer heerlijk en nemen dan een paar punten lemon pie mee als toetje, waarvan we nu heerlijk bovenop een berg aan het genieten zijn en ondertussen de reisblogs aan het bijwerken. Het leven is goed :-)