Casa en el Agua

We nemen afscheid van onze gastvrouw en staan al vroeg op straat een taxi aan te houden richting busstation. Er gaat ook een boot vanaf Cartagena naar casa en el agua, maar die is Lauro vergeten te boeken en zit vol, net als de kamers, maar alles komt a la Lauro goed. Op avontuur dus.  De taxi brengt ons langs een heel ander gedeelte van Cartagena waar veel sloppenwijken zijn. Als je in het historisch centrum verblijft heb je er echt geen idee van hoe groot de stad is en dat er nog heel veel mensen in armoede leven. 

Na de sloppenwijken komen we al vrij snel aan bij de bushalte waar we nog even moeten wachten op Lauro, Joke en Cor. Snel nog een kopje koffie voor de mannen halen en dan kunnen we alweer de bus in. Bij binnenkomst worden er repen chocolade uitgedeeld tot grote vreugde van ons, binnen een minuut zijn de meeste al op en dan wordt er aangekondigd dat ze 2000 Pesos kosten. Een hele goede manier om geld te verdienen. De bus is verder heel comfortabel en binnen 5 minuten lig ik al lekker te doezelen, 2 uur later word ik heel charmant wakker met mijn mond open (bedankt voor de foto's mannen) en zijn we al weer bij de halte waar we eruit moeten. We stappen uit in een stoffig dorp met 10 huizen en worden belaagd door een groep die ons allemaal naar het strand willen brengen om wat extra's bij te verdienen. Twee van hem bezitten een auto en we maken een goede deal met hen. We gaan mee met een lieve oudere man en hij brengt ons naar zijn trots. Een groen barrel uit het jaar nul dat met 4 touwen bij elkaar gehouden wordt. De maximale snelheid is ongeveer 15 km per uur, hij zit keurig met zijn handen op 10 voor 2 en de bochten worden zo ruim mogelijk genomen omdat het onderstel er anders onderuit valt. We genieten enorm van deze man en zijn barrel. Het landschap gaat rustig voorbij en we komen ongeveer 20 minuten later aan dan auto nummer 2. Fantastisch. Aangekomen bij het strand worden we hartelijk onthaalt door het halve dorp, iedereen wil ons voor de hoofdprijs per boot naar casa en el agua brengen. Gelukkig weet Lauro precies hoeveel het moet kosten en gaan we niet in op hun voorstellen. Niet veel later zien we ook een boot liggen van de casa en besluiten we daarop te wachten. We zijn ondertussen vrienden geworden met de locals en gaan mee naar hun bar voor een biertje. Prachtig om het dagelijkse relaxte leven hier te bewonderen. Na zo'n anderhalf uur komt de kapitein van de boot aan met boodschappen en kunnen we vertrekken naar casa en el agua waar we net op tijd aankomen voor de lunch. Perfecte timing. Casa en el agua is een hostel midden op zee. Het is ontzettend populair en vrijwel altijd volgeboekt. We snappen meteen waarom het zo populair is, de sfeer die ze hebben gecreëerd is heel relaxt. Een paradijs op het water. Na het eten is het uiteraard tijd voor een frisse duik in het water. We dobberen een uurtje rond en worden dan per boot naar een verlaten privé huis aan de overkant gebracht (omdat de casa volgeboekt was). Ook dit huis staat midden op het water, maar heeft geen elektriciteit of stromend water. Aangezien we hier alleen slapen is dit totaal geen probleem. Het is hier heerlijk rustig en we hebben de hele villa voor onszelf. Joke en ik besluiten hier 2 uurtjes te blijven hangen. Cor en sean hebben zin in een drankje en besluiten te gaan zwemmen zwemmen naar de overkant. Het is niet ver, maar er blijken heel veel zee egels tussen de twee huizen te liggen en de zee is niet diep. Sean komt er dit keer met een kleine schaafwond vanaf, Cor heeft minder geluk en komt aan met een stuk of 6 stekels in zijn been. De pijn wordt verzacht met wat rum :-)

In het hostel komen we de dag vooral door met relaxen. We kijken naar een prachtige zonsondergang en eten dan heerlijke vis die 's middags gevangen is. Verser kan niet. Mama Mirna (de Colombiaanse moeder van lauro) is een goede chef en we krijgen heerlijk te eten. Vanavond maken we het niet al te laat en gaan we rond een uur of 23 uur terug naar onze eigen villa, per boot. 

We worden gewekt door de zon en geluiden van de zee, heerlijk wakker worden is dat. We schommelen wat in onze hangmat en worden daarna opgehaald door de boot voor het ontbijt. We relaxen daarna wat in het water en vertrekken dan per boot naar een strand in de buurt. De kapitein belooft ons over een uurtje weer op te halen dus hebben we even de tijd om rond te kijken. Lauro heeft hier met nog een paar een stuk strand gehuurd om een bar te openen. Ze hebben een stukje paradijs in handen waar ze echt iets moois van gaan maken. Het land wordt op dat moment schoongemaakt en dan kunnen ze gaan bouwen. Als het af is komen we zeker terug. We wandelen nog een beetje rond in de omgeving en zien weinig andere toeristen. Heel idyllisch allemaal. Na ongeveer 2,5 uur komt de kapitein ons eindelijk oppikken. Ze waren ons vergeten en volgens Lauro is dit niet de eerste keer. Erg was het niet, we zaten op een prachtig strand en hebben ons goed vermaakt met elkaar. Na de lunch vermaken we ons nog goed in de zee en worden voorzichtig aan de shotjes erbij gepakt. Dit kan niet anders dan uit de hand lopen vandaag. We redden het nog goed tot het avondeten en gaan daarna in het pikkedonker met een groep richting de mangrove om met plankton te zwemmen. Dit is nu al een van de hoogte punten van onze reis. Wat een ontzettend bijzondere ervaring. Je springt het water in en alles om je heen licht op. Met duikbrillen bewonderen we alle lichtjes onder water en bewegen we zo hard mogelijk om ons heen. We kunnen het daarna ook niet laten om Joke nog even te laten schrikken en aan haar benen te trekken. Het is ook best spannend zo in het donker in de mangrove. 

Na de plankton gaat het helemaal los in het hostel. De mannen roepen vaak op de laatste avond en de biertjes en shotjes gaan goed naar binnen. Sean en ik nemen rond 2 uur de boot naar onze eigen verlaten watervilla. We hebben een goede nacht, maar zoals we hadden kunnen voorspellen heeft sean een enorme kater. Alles wat hij probeert te eten of drinken komt er weer uit. Hij slaapt nog een paar uurtjes verder in Lauro zijn bed voor we toch echt mee moeten met de boot naar het vaste land. De rest van ons chillen hem nog even lekker in de zee.

De boot vertrekt op tijd en binnen 2 uur zijn we weer in cartagena. Het was een heftige 

boorrit waarbij het leek alsof de boot ons er express probeerde uit te slingeren. Sean slaapt hier wonder boven wonder gewoon doorheen. Het lijkt goed te gaan met hem tot hij net voor we aankomen toch over de rand heen hangt. Insmeren is hij van ellende ook vergeten en hij is voor de helft verbrand. We kunnen daarna gelukkig voor een relatief goedkope prijs bij iemand instappen die met de auto verder reist naar Santa Marta, dit scheelt heel veel tijd. Na 4 uur komen we daar aan en checken meteen bij ons hostel in. Santa Marta voelt een beetje grimmig aan. Geen stad waar je als vrouw 's avonds alleen over straat kan. De hostels zijn ook eigenlijk de hele dag met een groot slot dicht. We droppen onze bagage en krijgen dan een tip van de receptioniste, in de buurt moet een heel goed restaurant zijn. De straat van het restaurant is verassend leuk. Dit hadden we totaal niet verwacht. Een gezellige wijk in het grimmige Santa Marta. We eten heerlijk op een terras en genieten van de perfect temperatuur. Tijdens het eten komen er meerdere goede straatmuzikanten voorbij. Super gezellig, maar we maken het niet te laat. Sean is nog steeds aan het bijkomen.