Bogota, Colombia

Na lang wachten mogen we dan ein-de-lijk weer op reis. Januari is nog nooit zo langzaam voorbij gekropen, maar de laatste werkdag zit er op. Veels te laat en heel snel haast ik mij naar huis. Tas inpakken en dan nog een gezellige borrel voor de verjaardag van Zijaad die zich inmiddels heeft ontpopt tot een ware Martha Stewart. Waar wij normaal snacks neerzetten, krijgen we bij haar een waar kunstwerk aan hapjes. Redelijk op tijd fietsen we (en dan bedoel ik eigenlijk alleen Sean) met 1 borrel teveel op naar huis. We pakken nog wat extra spullen in en gaan dan lekker slapen, hoe fijn is het om uitgerust het vliegtuig in te kunnen? Wellicht dat iemand ons dat nog een keer kan uitleggen, want ons is het niet gelukt. We lagen er eigenlijk net iets te laat in en om 02:30 uur wordt er bij ons aangebeld. Dit is de afgelopen maand 2x eerder gebeurd, dus ze zoeken het voor de deur maar uit. De bel gaat nog een keer en dan horen we voetstappen en gepraat op de gang. Boven hoor ik hard kloppen en schreeuwen en mijn nieuwsgierigheid had het zo ongeveer 5 minuten geleden al gewonnen. In badjas stap ik naar buiten waar ik 2 ambulance broeders heel hard op de deur van de bovenbuurvrouw zie bonken en haar naam roepen. We schrikken ons kapot. De buurvrouw doet niet open, ze denken dat ze gevallen is en niet naar de deur kan komen. De brandweer wordt gebeld om de deur op te komen breken. Dat wachten op de brandweer duurt heel lang. Minuten tikken langzaam voorbij en op die deur blijven ze bonken. Ik blijf gefascineerd om de hoek van de deur kijken en zie dan 5 brandweermannen omhoog komen. Met veel geweld krijgen ze eindelijk die deur open. De buurvrouw is gelukkig aanspreekbaar. We proberen nog een paar uurtjes te slapen, maar met een lichaam vol adrenaline lukt dat slecht. De wekker gaat en we moeten eruit, veel te langzaam beginnen we aan onze dag. We vertrekken een kwartier later en missen dan ook nog onze tram en aansluitende trein. Met de trein daarna komen we in de tunnel net voor Schiphol vast te zitten, kunnen we niet inchecken en gaan we naar een speciale balie waar het wel lukt. Bij de douane loopt het gelukkig goed door en we zijn ruim op tijd bij de gate, onze vakantie kan beginnen!! 

Lokale tijd 19:30 uur komen we aan in Bogota, Colombia. Pinnen op de luchthaven lukt niet, dus we wisselen onze verdwaalde dollars om en pakken meteen een taxi naar Iku backpackers hostel. Perfecte locatie bij het oud historisch centrum. We zijn eigenlijk helemaal gesloopt van de reis, maar besluiten de tassen te droppen en meteen even de stad in te gaan. Sean is namelijk al weken zijn Spaans aan het oefenen en dan vooral de zin: dos cervezas por favor. We kunnen niet gaan slapen zonder 1 biertje gedronken te hebben. We belanden na een flinke omweg bij de Bogota Beer Company en daar gaat hij naar de bar om bier te bestellen. Zijn zin komt er vloeiend uit, maar dan praat ze terug. Hier was hij niet op voorbereid, verschillende opties, standaard bier, tijdelijk bier, willen we een rekening of meteen betalen. Hoeveel vragen kan je krijgen bij een bestelling van 2 bier, heel veel. We besluiten eerst het menu te bekijken en bij de tweede poging krijgen we eindelijk ons bier. Het blijft er bij 1 vanavond want we zijn ontzettend moe en gaan lekker slapen. We slapen goed en worden prachtig om 6 uur wakker (valt nog mee met de jetleg), nu is het wachten tot de ontbijtzaal open gaat. 

Op zondag zijn er in de stad verschillende markten, wij kiezen er een uit aan de andere kant van de stad en besluiten met de bus hierheen te reizen. Opzoek naar het grote busstation komen we prachtige graffiti tegen. De stad zelf leeft rond een uur of 9 al goed, volgens mij is iedereen de straat op gegaan vandaag. Het lijkt wel een nationale feestdag. Wegen worden hier op zondag afgesloten voor auto’s en iedereen trekt er per fiets of te voet op uit. De busrit zelf is ook een ervaring op zich, onze buschauffeur rijdt hard door en remt nog veel harder. In de bus ontbreekt het aan vering en we vliegen alle kanten op. Het is wel een ontzettend goede manier om de stad te zien. We kijken onze ogen uit. Aangekomen in Usaquen worden we blij verrast door de wijk. Zoveel leuke tentjes en een gezellige markt. We wandelen een paar uur rond, kopen niets en gaan weer met de bus terug, op naar vlooienmarkt nummer 2. Sean is altijd op zoek naar verborgen LP parels en struint alle tenten af, ik hang er een beetje bij en doe alsof ik meezoek zonder eigenlijk een idee te hebben hoe ik goede platen herken. 

De dag is echt voorbij gevlogen en we gaan terug richting hostel. Snel opfrissen en opzoek naar een leuk restaurant. In het hostel waarschuwen ze ons al dat veel dicht is op zondagavond. Dat was nog een under statement. Op straat blijkt werkelijk alles gesloten te zijn. Na een uur rond zwerven en lastig te zijn gevallen door een stuk of 5 junkies besluiten we met bier terug te gaan naar het hostel en daar te kijken of we misschien een pizza kunnen bestellen. Om het leed te verzachten gaan we richting Bogota Beer company voor een speciaal biertje (een van de weinige tenten die open is). Het had zo had moeten zijn, we zien daar binnen mensen pizza eten! Alsof we de hemel binnen stapte. We bestellen meteen en zijn direct gelukkig. Speciaal bier, verassend lekkere pizza en lady gaga op tv tijdens de super bowl. 

Moe en voldaan gaan we richting hostel, onderweg komt junkie 6 ons lastig vallen. Hij vraagt om geld en dreigt vaag met een schaar. We duwen hem weg en lopen door. Hij wordt uitgelachen door een vriend en druipt snel af. Hoe veilig het overdag voelt, in de avond zijn er toch redelijk wat rare mensen op straat. Gelukkig is er ook heel veel politie in de stad.

Onze tweede dag in Bogota, wederom om 6 uur wakker en moeten we nog minstens 2 uur wachten op ontbijt. We zorgen dat we helemaal klaar zijn en stappen stipt om 8 uur de ontbijtzaal binnen. Na een heerlijk ontbijt gaan we de stad weer verkennen. Vandaag staat Monsserate op het programma. Een kerk op een hoge berg. Voor we vertrekken lees ik nog een paar interessante verhalen over het looppad dat ze hebben afgesloten. Het verhaal gaat dat er een moordenaar actief was die junkies omhoog lokte en ze daar verkrachte en vermoorde, ergens anders lees ik dat het pad is afgesloten door storm schade. Beide versies veranderen niets aan het feit dat we niet omhoog kunnen lopen en met de kabelbaan omhoog moeten. Nu komt dat goed uit omdat we ons vandaag toch ook nog wel te lui voelde om zo’n inspanning te leveren. Voor we op pad gaan besluiten we eerst nog snel voor een tweede ontbijt te gaan. Op vakantie moet je genieten en beter dan met lekker eten kan dat bijna niet. We lopen door de leukste wijk van de stad: La Calendaria. Veel koloniale gebouwen in mooie kleuren. Kleine straten en overal koffietentjes. Na de koffie kan Sean er tegenaan en gaan we richting kabelbaan. Die brengt ons binnen 5 minuten op 3170 meter. Ik merk dat de trappen mij iets meer moeite kosten, maar zie Sean helemaal wit wegtrekken. Hij kan heel slecht tegen deze hoogte. We doen rustig aan en gaan om de paar meter zitten om van het prachtige uitzicht te genieten. Bogota is echt een bizar grote stad. Wij hebben nog niet eens 1/100 gezien. De kerk is leuk omdat hij zo hoog staat, maar een architectonisch hoogstandje is het niet. Hier ga je vooral heen voor het mooie uitzicht. 

Na een korte chill sessie in ons hostel besluiten we vandaag de Colombiaanse keuken te gaan proberen en belanden we in een klein authentiek restaurant. Net als de rest van de Colombianen spreekt ook hier niemand Engels. Mijn Spaans blijkt allang niet meer goed genoeg om ze te kunnen verstaan. Ik kan leuke dingen vragen, maar de waterval aan antwoorden begrijp ik niet of half. We hebben geen idee van wat er op het menu staat en laten ons verassen door de ober. Ik snap nog net dat ik een soort soep krijg met kip, mais en aardappel. Sean gaat voor een verrassingspakket met kip en varkensvlees. Om het nog spannender te maken bestellen we ook een sap van een vrucht die we niet kennen. Het eten en de vruchtensap waren heerlijk, maar wat het precies geweest is….geen idee en soms is dat maar beter ook. 

Ps. met de buurvrouw gaat het goed, ik heb nog even contact met haar gehad. Ze snapte het gedoe niet helemaal. Ze had alleen teveel gedronken en hoorde de deur niet, verder niets aan de hand.