Onderweg naar Windhoek

Na lang wachten begint vandaag dan toch echt weer een nieuw avontuur. Om 23:00 uur vliegen we vanaf Keulen naar Windhoek toe. We willen de reis zonder stress beginnen en besluiten om vroeg naar Keulen te rijden en daar gezellig samen een hapje te eten. De rit ernaar toe verloopt voorspoedig, vol bepakt scheuren we over de snelweg. Geen files en tot net voor Keulen geen stress. Hoe goed we voorbereid zijn op Afrika, zo slecht op Duitsland. We hebben een prachtige milieu vriendelijke hybride tegenwoordig, maar geen milieu sticker om dit aan te kunnen tonen. Zonder sticker mag je Keulen (officieel) niet in. Na heel veel zoeken op google vind ik een plek net buiten Keulen waar je zo’n sticker kan kopen. Een noodoplossing voor iets dat normaal via de post verstuurd wordt, maar het is geregeld. In Keulen hebben een leuk restaurant gevonden en komen de tijd zo goed door. Met een kleine vertraging vertrekken we gelukkig toch nog net voor middennacht. We vliegen dit keer met Eurowings, die de vlucht laat uitvoeren door Sunexpress. Een maatschappij waar ik nog nooit van gehoord heb en mij doet denken aan chartervluchten naar Griekenland. We gaan van het slechtste uit en het kon dus gelukkig alleen maar meevallen. De vlucht is niet vol en we hebben voor ons tweeën drie stoelen tot onze beschikking. Alle stoelen hebben een eigen scherm, maar voor het entertainment programma moet je 10 euro per persoon betalen per credit card. Voor de prijs die wij voor de ticket hebben betaald nog steeds een dikke prima, enige probleem is alleen dat wij de pincode van onze credit card niet meer weten. Super stom, weten we, maar niet op te lossen. We komen er gelukkig nog wel achter dat de kinderfilms gratis te bekijken zijn en die zetten we samen uiteraard op. Langer dan een uur redden we het echter niet om te kijken. De turbulentie is zo heftig. Met een paniekerige stem wordt er omgeroepen dat iedereen zo snel mogelijk moet gaan zitten en dat ook de stewardessen hun plaats moeten innemen. Echt heel geruststellend! Na een uur rond stuiteren wordt het weer wat aangenamer. De turbulentie verdwijnt niet helemaal, maar het is uit te houden voor sommigen. Sean komt er echter niet meer bovenop en rent een paar keer snel naar de toiletten om over te geven. Very charming, maar gelukkig redt hij de toiletten nog. Het lukt ons nog om 2 uurtjes te slapen en dan wordt de landing alweer ingezet. Uit het raam zien we een klein beetje van het prachtige landschap. Uitgestrekte velden. De vakantiestemming begint erin te zitten en we hebben er zin in. Dit enthousiasme weten we alleen niet over te brengen op de douane beambtes. Na 2 uur wachten zijn we eindelijk aan de beurt voor de stempel in ons paspoort. Die vrouwen zijn belachelijk langzaam, klagen over de stomme vluchten die zijn aangekomen en proberen volgens mij uit straf hun werk zo traag mogelijk uit te voeren. Wij irriteren hen zonder dat we weten waarom, zij irriteren terug op de enige manier dat ze kunnen verzinnen. Gelukkig staat onze chauffeur nog steeds heel geduldig en vriendelijk op ons te wachten. We bieden minstens 3x onze verontschuldigingen aan en stappen dan bij hem in de auto. Op weg naar windhoek en onze huurauto met tent op het dak. We vinden het allemaal best wel spannend.